Thursday, December 31, 2009

လိုက္ရဲလား..

0 comments
ယုံၾကည္မည္လား စကားႏွစ္လုံး
သူ႕ႏွလုံးအိမ္ထံ ေျပာခြင့္ရရင္...
ဝင္လာရဲလား လင္းမဲ့လမိုက္
လင္းေရာင္ျခည္မဲ့ ေမွာင္ကာအတိ
ဒီလိုဘဝထဲ....

ေအးတူပူအမွ် လက္ေတြတြဲကာ
ေနခ်င္ေသာ္လည္း လင္းမဲ့ဘဝ
ကိုယ္ဘဝထဲ လာဖို႕အားေတြ
သူ႕မွာရွိပ့ါမလား....


ရွိတယ္ထားဦး လက္ေတြတြဲကာ
ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လို႕ ေနခ်င္ေသာ္လည္း
ခ်စ္တိုင္းမညား ဒီလိုျဖစ္မ်ိဳး
ၾကံဳေတြခဲ့ရင္ သူ႕ရဲသိုင္းဝိုင္း
ေဘးစကားေတြ ကန္႕သတ္ခ်က္မ်ား
ခြဲရက္စြန္႕ခြာ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လို႕
လင္းမဲ့ဘဝ ကိုယ့္ဘဝထဲ
လိုက္ရဲပါမလား...

ေတာင္းဆုတစ္မွ်င္ ဆုမြန္ေျခြလို႕
လာဖို႕အားေတြ သူ႕မွာရွိပါေစ..

Second Two
26.8.09
7:50 pm

အလြမ္း

0 comments

တကယ္ဆိုရင္ ခံစားရတာ
ကိုယ္ဘဲသိသည္...

မညာဘူးခင္ တကယ္တကယ္
ရင္ကအဆူ အလြမ္းပူကို
ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ဖို႕ မလြယ္ဘူးခင္...

ခ်စ္ဖူးရင့္ငုံ အခ်ိန္တန္ပြင့္
လြင့္ေၾကြရမွာ သဘာဝဘဲ
မဟုတ္လားခင္...

ရင္မွာပူျမိဳက္ အလြမ္းပူေတြ
ေနမင္းဆယ္ဆူႏွင့္ 
ႏႈိင္းလို႕ရမလား...
ျမင္လွ်က္မၾကည့္ သိလွ်က္မလာ
မသိသလိုသာေန ေနႏုိင္ရက္လား..


စိတ္ေကာက္ေျပလွည့္ အျငိဳးေျပေလ်ာ့
ခင္မ်က္ႏွာေလး ျမင္ခ်င္စမ္းဘိ
ခင္မ်က္ဝန္းေလး ကဲ...ကဲ...ထားပါ
ေမာင့္အဆိုးေပါ့ စိတ္ေျပေတာ့ေနာ္
ေနာ္...ေနာ္...ေနာ္...လို႕
ျပဳံးေမာ့ႏူတ္ခမ္း ခင့္အနမ္းနဲ႕
အလြမ္းပူေတြ ျငိမ္းေေအးပါလွည့္...


Second Two
9.9.09
7:15 pm



Wednesday, December 23, 2009

West Life

0 comments
>ဒီေခြေလးကေတာ့ West Life ရဲ့ေနာက္ဆံုးေခြေလးပါ downloadလိုခ်င္သူမ်ား

mediafire

ေတာင္းဆု

0 comments
တြယ္တာသမွ် စုန္ေရထဲတြင္
ေမွ်ာပါ ပါေစ...
လြမ္းမိသမွ် စုန္ေရထဲတြင္
ေမွ်ာပါ ပါေစ...
ေစ...ေစ...ေစ...ျဖင့္
ရင္မွာသက္ေသ ေတာင္းဆုေျခြလည္း
သံေယာဇဥ္ အမွ်င္တစ္တန္း
တြဲတန္းလန္းႏွင့္ လြမ္းေအာက္ေမ့ရာ
ေနရာမ်ားစြာ ရက္မွႏွစ္တိုင္
ကုန္လြန္ေနလည္း ျမင္မိျမင္ေယာင္
ပုံရိပ္ေဟာင္းမ်ား လြမ္းေမာမိရာ
ဟန္ေဆာင္မႈကင္း မုသားမပါ
သူ႕အျပံဳးသာ ဆန္ေရအျဖစ္
က်န္ရစ္ေစ...

; 6;40pm
21.6.09 
second two

ျပယ္ပါေစ

0 comments
တစ္ပင္တစ္ကိုင္း တစ္ကိုင္းတစ္ခက္
တစ္ခက္တစ္ညွာ တစ္ညွာတစ္ပြင့္
တစ္ပြင့္တစ္လႊာ ပြင့္လႊာကိုမွ
ျမတ္ႏူိးမိပါသည္...
ဆြယ္ေတာ္ရြက္လို ႏွစ္လႊာေပါင္းတစ္ရႊက္
စဥ္ျမဲတြဲကာ ဘဝႏွစ္ခု
လက္ေတြတြဲလို႕ ေနဖူးခ်င္ပါသည္...
ဤသစၥာစကား မွန္သည္ရွိေသာ္
သူေျဖမည့္ တစ္ခြန္းစကား
ခ်စ္၏ၾကင္၍ အပူေငြ႕ေတြ
ျပယ္ပါေစ....

second two




ခ်စ္ကဗ်ာ

0 comments
တစ္ဖက္သတ္ 
အခ်စ္ဒဏ္ရာေတြ
ပုန္းေအာင္းကြယ္လွ်ိဳး
သူသိမည္လား
ေတြးပူတတ္ေသာ
ႏွလံုးတစ္စံု...
သိမ္းထားမည္လား
ဖြင့္ဟေျပာဖို႕
ႏူတ္ကခက္ေတာ့
ကိုယ့္အခ်စ္ေတြ
ကဗ်ာအျဖစ္
က်န္ရစ္ေလသည္...

7.Jul.2009
second two

ဟာသၾကိဳက္သူမ်ားအတြက္

0 comments
၁။ သတင္းေကာင္း

ေယာက်ာ္းျဖစ္သူ အလုပ္က ျပန္လာသည္။ မိန္းမျဖစ္သူရဲ႕ ညိုးငယ္ေသာ မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ကာ အိမ္တြင္ 


တစ္ခုခုျဖစ္ျပီဟု သိလုိက္သည္..

ေယာက်ာ္း ။ ။"မေကာင္းတဲ့ သတင္းနဲ႕ ငါ့ကုိ မၾကိဳနဲ႕ကြာ၊ ရုံးမွာ စိတ္ညစ္ရတာနဲ႕ကုိပဲ ငါ့မွာ 


လုံေလာက္ေနျပီ"

မိန္းမ။ ။ေကာင္းျပီ ရွင္ကုိ သတင္းေကာင္းနဲ႕ အရင္ေျပာမယ္၊ ကြ်န္မတုိ႕ဆီမွာ ကေလးငါးေယာက္ 


ရွိတယ္ေနာ္။
 

အဲ - ေလးေယာက္ဟာ ဒီေန႕မွာ ေျခေထာက္ေရာ လက္ေရာ မက်ိဳးဘူး"

၂။ ဆက္စပ္ေနတာကုိး

လူနာ။ ။"ေဒါက္တာ၊ က်ေနာ္ကုိ ကယ္ပါဦး၊ ညတုိင္း ညတုိင္း အိပ္မက္တစ္ခုတည္းကုိပဲ မက္ေနတယ္။

ဘယ္ေနရာ ၾကည့္ၾကည့္ မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြကုိပဲ ျမင္ရတယ္။ တစ္ကုိယ္လုံး

ပူေလာင္အုိက္စပ္ေနတယ္ ၊ အသက္ရႈလုိ႕လည္း မ၀ဘူး.. ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ခံစားရတယ္

ေဒါက္တာရယ္ "

ဆရာ၀န္။ ။ "ေန႕ခင္းမွာ ခင္ဗ်ား ေနပူစာ လႈံတယ္ထင္တယ္"

လူနာ ။ ။ "မလႈံပါဘူး ဆရာ"

ဆရာ၀န္။ ။"ဒါမွမဟုတ္ မအိပ္ခင္ အိပ္ရာကို သန္႕ရွင္းေအာင္ ဖုန္ေတြ ဘာေတြမခါဘူးထင္တယ္"
 

လူနာ ။ ။"က်ေနာ္ အိပ္ခါနီးတုိင္း ခါပါတယ္ဆရာ "
 

ဆရာ၀န္။ ။"ေခါင္းျမီး ျခံဳအိပ္တယ္နဲ႕ တူတယ္"

လူနာ။ ။ "မအိပ္ပါဘူးဆရာ"

ဆရာ၀န္။ ။"ပုိက္ဆံကုိ မီးရႈိ႕ ပစ္သလုိသုံးေနလုိ႕ မိန္းမကခင္ဗ်ားကုိ အျပစ္တင္တယ္ ထင္တယ္"

လူနာ။ ။"ကြ်န္ေတာ္ အဲလုိလူ မဟုတ္ပါဘူး ဆရာ"

ဆရာ၀န္။ ။"အင္း၊ အေၾကာင္းရင္းကုိ ေဖာ္ထုတ္ရ ခပ္ခက္ခက္ပဲ ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္သလဲ"

လူနာ။ ။ "မီးသတ္သမားပါ"

၃။ သူတို႕မသိဘူး

မိမိကုိယ္မိမိ စပါးေစ့ဟု ထင္ေနေသာ စိတ္ေ၀ဒနာရွင္ တစ္ေယာက္ စိတ္ေရာဂါ အထူးကု ေဆးရုံသုိ႕ 


ေရာက္လာသည္။

လအနည္းငယ္ၾကာ ကုသမႈ ခံယူျပီးေနာက္ မိမိကိုယ္မိမိ လူျဖစ္သည္ဟု အသိအမွတ္ျပဳေသာေၾကာင့္ 


ေဆးရုံမွ ဆင္းခြင့္ေပးလုိက္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ေဆးရုံမွ ထြက္ျပီး မိနစ္ပုိင္းအတြင္း 

ေၾကာက္လန္႕တၾကားျဖင့္ 

ေဆးရုံထဲ

ငွင္းျပန္ေျပး၀င္လာသည္။ ဆရာ၀န္ကေမးသည္။

"ဘာျဖစ္လာတာလဲဗ်"

"လမ္းေပၚမွာ ၾကက္ေတြ ေတြ႕လုိ႕ဗ်"

"အဲဒါ ဘာျဖစ္လဲ၊ ခင္ဗ်ား ဘာကို ေၾကာက္စရာလုိလဲ အခုခင္ဗ်ားဟာ လူျဖစ္တယ္ စပါးေစ့ 


မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ခင္ဗ်ား သိေနတာပဲ"

"ဒါေပမဲ့ ၾကက္ေတြ အဲဒါကို မသိဘူးခင္ဗ်"

၄။ စုိးရိမ္လုိ႕ပါ..

ေရာဂါၾကီးသျဖင့္ လုံး၀ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ေသာ လူနာအျဖစ္ ဆရာ၀န္မ်ား လက္ေလွ်ာ့ထားၾကေသာ 


ကုိေမတၱာက

ဇနီးသည္ကုိ ေျပာသည္။

ေယာက်္ား။ ။"မင္း ငါ့အေပၚ တစ္သက္လုံး သစၥာေစာင့္ခဲ့တဲ့ မိန္းမ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ 


သစၥာေဖာက္ခဲ့တာလည္း

ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဘယ္လုိလုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါမေသခင္ အမွန္ကုိ သိသြားခ်င္တယ္ကြာ.. ငါ့ကုိ

မွန္မွန္ေျပာပါ။ ငါ့ကုိမင္း သစၥာ ေဖာက္ခဲ့ဖူးသလား"

မိန္းမ။ ။"မေတာ္တဆ ရွင္မေသရင္ ဘယ့္ႏွယ္ လုပ္မလဲ"

၁။ "ကေလးေတြေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ…."

တခါတုန္းကေပါ့။ စာေတြ ေကာင္းေကာင္းမသင္ပဲ အတန္းေတြေအာင္ေပးတဲ့ေခတ္၊ ဆရာဆရာမ 


မလုံေလာက္၊ စာသင္ အေထာက္အကူပစၥၫ္းေတြ မစုံလင္တဲ့ ေခတ္ဆုိပါစုိ႕။ ပညာေရး၀န္ၾကီးတစ္ဦးဟာ 

နယ္ျမိဳ႕ေလးက ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးဖုိ႕ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သိတဲ့အတုိင္း 

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာက ဘာ၀န္ၾကီး ညာ၀န္ၾကီး ဆုိရင္ လက္အုပ္ ကေလးေတြခ်ီျပီး အရုိအေသေပးၾကတာေပါ့။ 

ဒီလုိနဲ႕ အတန္းတတန္းထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ အခန္းထဲမွ ကမၻာလုံးတလုံး တင္ထားတာေတြ႕လုိ႕ 

ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေန စစ္ေဆးဖုိ႕ အၾကံရလုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား 

တေယာက္ကုိ

"ဒီကမၻာလုံးၾကီးဟာ ဘာလုိ႕ နွစ္ဆယ့္သုံး ႏွစ္ပုိင္းတပုိင္း ဒီဂရီ တိမ္းေစာင္းေနရတာလဲကြ" ဆုိျပီး 


ေမးလုိက္ပါသတဲ့။

အေမးခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားလညး္ ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႕ "ဒါကြ်န္ေတာ္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး"


ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္။

၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနကို ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႕ 


ေနာက္နားက ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကုိ ထပ္ေမးျပန္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသားကလည္း ေခါင္းကေလးခါျပီး 

"ကြ်န္ေတာ္က ဒီေန႕မွ ဒီအခန္းကုိ ေျပာင္းလာတာ။က်ေနာ္လုပ္လာ မဟုတ္ဘူး" လုိ႕ျပန္ေျဖတယ္။

၀န္ၾကီးလည္း ကေလးေတြ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ ေဒါသ ထြက္လာတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အနားက 

ေက်ာင္းဆရမ ဖက္လွည့္ျပီး "ဒါဘယ္လုိ ျဖစ္ရတာလဲဗ်" လုိ႕ေမးလုိက္တယ္။ ဆရာမက 

လက္အုပ္ကေလးခ်ီျပီး ေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ႕ "ဒါ ကေလးေတြ လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူးရွင္။ ဒီကမၻာလုံးၾကီးက 

၀ယ္လာကတည္းက ဒီလုိပဲ ေစာင္းေနတာပါ" တဲ့

၀န္ၾကီးလည္း ေဒါသေတြထြက္ မ်က္နာေတြနီျပီး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးဖက္ လွည့္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ 


အစအဆုံး အေျခအေနကို သိေနတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးလည္း မတတ္သာေတာ့ပဲ ခါးကေလးညႊတ္ 

အရုိအေသျပဳရင္း အခုလုိ ရွင္းျပလုိက္ပါသတဲ့ဗ်ာ..
 

"၀န္ၾကီးခင္ဗ်ာ၊ ေျပာရမွာေတာ့ ခက္ပါတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းတင္ျပရရင္ က်ေနာ္တုိ႕ ေက်ာင္းကရံပုံေငြ 

အခက္အခဲရွိေနတာေၾကာင့္ ေစ်းခ်ိဳတဲ့ လမ္းေဘးေစ်းမွာ ၀ယ္ခဲ့မိလုိ႕ တိမ္းေစာင္းေနတာပါ" တဲ့ဗ်ာ...

၂။ နတ္ရွင္ေနာင္ကုိ ဘယ္သူ သတ္သလဲ

တခါတုန္းက ပညာေရးဌာနက စစ္ေဆးေရးအရာရွိတေယာက္ဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕က 


စာသင္ေက်ာင္းတေက်ာင္းကုိ စစ္ေဆးရင္း ေက်ာင္းသားေလး တေယာက္ုိ ေမးလုိက္ပါတယ္။

"နတ္ရွင္ေနာင္ကုိ ဘယ္သူ သတ္သလဲကြ"

ေက်ာင္းသားေလးဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေၾကာက္ရြံ႕သြားပါတယ္။ အသံေတြတုန္ျပီး… "က် က်ေနာ္ 


မသတ္ဘူး" တဲ့။

ပညာေရးအရာရွိဟာ ကေလးရဲ႕ ပညာေရးအေျခအေနအေပၚ အေတာ္ေလး မေက်မနပ္ျဖစ္သြားျပီး 


အတန္းပိုင္ ဆရာမကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္တယ္။ အတန္းပိုင္ ဆရာမလည္း ကမန္းကတမ္းနဲ႕ 

ေက်ာင္းသားေလးအတြက္ စိတ္ပူျပီး ေက်ာင္းသားေလးဖက္က ကာကြယ္ျပီး ေျပာလုိက္တာက-

"ဒီေက်ာင္းသားေလးဟာ အတန္းထဲမွာ သိပ္ေအးပါတယ္ဆရာ။ ေက်ာင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ 


ရန္ျဖစ္တာ မရွိပါဘူး။ သူသတ္တာေတာ့ မဟုတ္နုိင္ဘူးထင္ပါတယ္ရွင္" တဲ့။

စစ္ေဆးေရး အရာရွိလည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ပဲ မ်က္စိမ်က္နွာပ်က္ျပီး ျပန္သြားပါတယ္။ 


ေနာက္ေတာ့ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္စင္ကုိ ပညာေရး၀န္ၾကီးဌာနဆီ စာသင္လုိက္သတဲ့။ ဒီလုိနဲ႕ မၾကာခင္ 

၀န္ၾကီးဌာနက အခုလုိ စာျပန္လာပါေတာ့တယ္။

"နတ္ရွင္ေနာင္ ေသတာလည္းၾကာပါျပီ။ ေနာက္ထပ္ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈေတြ လုပ္မေနပါနဲ႕ေတာ့" တဲ့ဗ်ာ။


၁။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး

အတန္းပိုင္ဆရာမက ပီတာေလးကုိ ဆူသည္။

"ေမာင္ပီတာ၊ မင္းဟာ လြန္လြန္းျပီကြယ့္၊ မေန႕က ေလ့က်င့္ဖုို႕ေလ့က်င့္ခန္း စာအုပ္မပါဘဲ 


ေက်ာင္းကုိလာတယ္၊ ဒီေန႕ ေက်ာင္းသုံးစာလုပ္ ပါမလာျပန္ဘူး၊ လက္နက္မပါတဲ့ စစ္သားကို 

ဘယ္လုိေခၚသလဲ သိလား"

"သိပါတယ္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး"

၂။ ဂ်က္၊ ကြင္း၊ ကင္း( Jack, Queen, King)

ဆရာမက ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ ေမးသည္။
"ကေလးတုိ႕ေရ၊ ဘုရင္စနစ္ (Monarchy) ဆုိတာ ဘာလဲကြယ္ သိတဲ့လူလက္ညိႈးေထာင္ပါ"

ပီတာေလးလက္ညိႈးေထာင္သည္။

"ဘုရင္စနစ္ဆုိတာ တိုင္းျပည္ကုိ ဘုရင္က အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စနစ္ပါ"

"မွန္တယ္၊ ေကာင္းျပီ၊ တကယ္လုိ႕ ဘုရင္ကြယ္လြန္သြားရင္ေကာကြယ္"

"အဲဒါဆုိ ဘုရင္မ အုပ္ခ်ဳပ္ပါလိမ့္မယ္"

"ဟုတ္ျပီ၊ ဘုရင္မလည္း ကြယ္လြန္သြားရင္ေကာကြယ့္"

"အဲဒါဆုိ ဂ်က္ပဲ က်န္ပါမယ္"

၃။ ကုိယ္ခ်င္းစာၾကည့္ေပါ့

ဆရာမသည္ အတန္းသားမ်ားကုိေခၚကာ တိရစာၦန္ရုံသုိ႕သြားသည္၊ တိရစာၦန္ရုံသုိ႕ ေရာက္ေသာအခါ 


ကေလးမ်ားသည္ ေမ်ာက္မ်ားရွိရာဘက္သုိ႕ ေျပးသြားၾကသည္၊ သုိ႕ေသာ္ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ကုိမွ 

မေတြ႕ေခ်၊ သုိ႕ႏွင့္ ဆရာမက တိရစာၦန္ရုံ၀န္ထမ္းအား အေၾကာင္းရင္းကုိ ေမးရာ ဌင္းက ေျပာသည္။

"ဒီလုိပါ အခုခ်ိန္ဟာ ေမ်ာက္ေတြ မိတ္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္ပါ။ အခုလူေတြ မျမင္ေအာင္ သူတုိ႕ ေလွာင္အိမ္ထဲ 


၀င္ေနၾကပါတယ္"

ဆရာမသည္ ရွက္ေသြးျဖာသြားသည္၊ သုိ႕ေသာ္ ကၠဳေျႏၵကုိ ဆယ္လုိက္ျပီး ၀န္ထမ္းကုိေျပာသည္။

"ဟုတ္ကဲ့ က်မနားလည္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ရွင္၊ ကေလးေတြက သနားပါတယ္၊ သူတုိ႕ခမ်ာ ေမ်ာက္ကုိ 


ေတြ႕ဖူးခ်င္ၾကလြန္းလုိ႕ခဏခဏပူဆာေနတာနဲ႕ ကြ်န္မအခု ေခၚလာတာရွင့္၊ ဌက္ေပ်ာသီးေတြ ပစ္ေပးျပီး 

မွ်ားေခၚရင္ေကာ သူတုိ႕ ထြက္လာမယ္ထင္သလားဟင္"

တိရစာၦန္ရုံ၀န္းထမ္းက ျပန္ေျပာသည္။

"က်ေနာ္ေတာ့ သိပ္မထင္ဘူးဗ်။ ကုိယ္ခ်င္းစာၾကည့္ေပါ့ဆရာမရယ္"

၁) ကုိယ္က်ိဳးနည္းပါျပီ

ယင္ေကာင္မသည္ ဆင္တေကာင္ႏွင့္ လက္ထပ္လုိက္သည္။ လက္ထပ္ျပီး ေနာက္တေန႕တြင္ 


ဆင္ေသသြားသည္။ ယင္ေကာင္မ ငုိယုိေနသည္ကုိ ျမင္သျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားက ေဖ်ာင္းဖ်ၾကသည္။

ဒီေလာက္ထိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မညွင္းဆဲပါနဲ႕ကြယ္၊ မင္းတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ အတူေနခဲ့ၾကရတာလဲ ၾကာမွ 


မၾကာဘဲနဲ႕

မၾကာတာေတာ့ ဟုတ္ပါရဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ သူ႕ကုိ ေျမျမဳပ္ဖုိ႕အတြက္ က်မ တသက္လုံး တြင္းတူးရမွာရွင့္ ၊ 


ေအာက္မေလး ကုိကုိဆင္ရယ္ ၊ ဘယ္သူ႕အားကိုးနဲ႕ ကြ်န္မကို တေယာက္တည္း ထားခဲ့ရက္တာတုန္း၊ 

ဟီးးးးးးး ဟီးးးးးးးး

၂) သနားၾကပါ။

တိရစာၦန္ရုံမွ ကုလားအုပ္ တေကာင္ေပ်ာက္သြားသည္။ ၃-ရက္အတြင္း ဌင္းကုိ ရေအာင္ ရွာရမည္ဟု 


ျမိဳ႕နယ္ရဲမႈးကုိ အထက္အာဏာပုိင္မ်ားက အမိန္႕ေပးေလသည္။ ၃-ရက္ၾကာေသာအခါ ကုလားအုပ္ 

ေတြ႕ျပီျဖစ္ေၾကာင္း မိမိ၏ ရုံးခန္းအတြင္း လာယူနုိင္ပါေၾကာင္း ရဲမႈးက အစီရင္ခံသည္။ မၾကာမီ ရုံးခန္းသုိ႕ 

သတင္းေထာက္မ်ား ေရာက္လာၾကသည္။

ကုလားအုပ္ကုိ ယူလာရန္ မိမိ၏လက္ေထာက္ကုိ ရဲမႈးက ေျပာလုိက္သည္။ ရဲၾကပ္ၾကီးသည္ 


စကၠဴပုံးေလးတခုကုိ အခန္းထဲသုိ႕ ယူလာသည္။ ပုံးကုိ ဖြင့္လုိက္ေလသည္။ ပုံးထဲတြင္ ယုန္တေကာင္ 

ထုိင္ေနသည္ကုိ ေတြ႕လုိက္ၾကရသည္။ အံ့အားသင့္ေနေသာ သတင္းေထာက္မ်ားက ေမးၾကသည္။

ဘယ္မွာလဲ ကုလားအုပ္

က်္တြင္ ယုန္က ရွဳိက္ၾကီးတငင္ ငုိယုိျပီး ေျပာသည္

က်ေနာ္ ကုလားအုပ္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ထပ္ျပီး ၀န္ခံပါတယ္ ၊ ဒါေပမဲ့ ေျခေထာက္ၾကီးေတြနဲ႕ က်ေနာ့္ကုိ 


ထပ္မကန္ပါနဲ႕ ခင္ဗ်ာ

၃) ၀တၱဳတုိင္း ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး

ရထားေပၚမွ စကား၀ုိင္း …….. လူတေယာက္က ေျပာသည္။

က်ေတာ့ မိန္းမ ကုိယ္၀န္ရွိေတာ့ 'ကပတိန္ နွစ္ေယာက္ စာအုပ္ဖတ္မိတယ္။ မၾကာပါဘူး အမႊာပူး 


ေမြးတာပဲ'

ဒုတိယလူက ေထာက္ခံေျပာသည္။

"ဟုတ္တယ္ ၊ က်ဳပ္မိန္းမလဲ မေမြးခင္မွာ ပ်င္းလုိ႕ဆုိျပီး 'လူစြမ္းေကာင္း သုံးေယာက္' စာအုပ္ဖတ္တယ္၊ 


ေမြးေတာ့ သုံးမႊာပူးဗ်"

တတိယလူ၏ မ်က္နွာသည္ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ျပီး ေရေတာင္းေသာက္သည္။

"ေဟ့လူ… ဘာျဖစ္တာလဲ ၊ ေနမေကာင္းဘူးလား"

"က်ေနာ့္ မိန္းမ ရက္ေစ့လေစ့ ျဖစ္ေနျပီ၊ တေလာကပဲ သူ "အလီဘာဘာနဲ႕ ခုိးသားေလးဆယ္"ကုိ 


ဖတ္ထားတယ္ဗ်ာ"

၄) မထူးပါဘူး

ငရဲ ႏွင့္ နတ္ျပည္သြားမည့္ တံခါးေပါက္ေရွ႕တြင္ မိန္းမအားလုံးကုိ သိၾကားမင္းက စုစည္းေစသည္။

"အားလုံးတန္းစီလုိက္ၾကစမ္း၊ ကုိင္း… ဟုတ္ျပီ၊ ကုိယ္ေယာက်္ားကုိ တၾကိမ္တခါေလာက္မွ 


သစၥာမေဖာက္ခဲ့တဲ့သူ ေရွ႕တလွမး္တုိးစမ္း"

မိန္းမအားလုံးလုိလုိ ေရွ႕တုိးလုိက္ၾကသည္။ သစၥာရွိေသာ မိန္းမတစ္ဦးသာ ေနရာမွ မေရႊ႕ဘဲ 


ရပ္ေနသည္။ 

သိၾကားမင္းက အမိန္႕ေပးလုိက္သည္။

"အားလုံးကုိ ငရဲျပည္ပုိ႕လုိက္၊ ဟုိဆြံ႕အ နားမၾကားတေယာက္ကုိပါ ပုိ႕လုိက္"

၅) ငါမရူးဘူး

စိတ္ေရာဂါ အထူးကု ေဆးရုံၾကီတြင္ ျဖစ္သည္။ ေဆးေကာ္မတီရွင္က လူနာတုိ႕၏ အေျခအေနကုိ 


ေအာက္ပါအတုိင္း စစ္ေဆးသည္။ လူနာမ်ားကို ငါးမွ်ားတံ တစ္ေခ်ာင္းစီ ေပးကာ 

ေရဆြဲအိမ္သာတစ္ခုစီ၏ 

ေရွ႕တြင္ထုိင္ခုိင္းသည္။ ထုိေနာက္ တေယာက္ခ်င္းစီထံ သြားကာ ငါးတြတ္လားဟု ေမးေလသည္။ 

လူနာအားလုံးလုိလုိက ငါးတြတ္ေၾကာင္းျပန္ေျပာေလသည္။ တစ္ဦးကသာ ငါးမတြတ္ေၾကာင္း 


ျပန္ေျပာေလသည္။ ေဆးေကာ္မတီအဖြဲ႕၀င္မ်ား အစည္းအေ၀းလုပ္ကာ ငါးမတြတ္ဟု ေျဖေသာ 

လူနာကုိသာ လူေကာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ျပီး ေဆးရုံမွ ဆင္းခြင့္ျပဳရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၾကသည္။

ထုိလူနာေဆးရုံမွ မဆင္းမီ အခန္းေဖာ္မ်ားက ဌင္းအားေမးေလသည္။

"ခင္ဗ်ားက ဘာလုိ႕ ငါးမတြတ္ဘူးလုိ႕ ေျဖရတာတုန္း"

လူနာက ျပန္ေျပာေလသည္…

"ငါးတြတ္တဲ့ေနရာကုိ သူတုိ႕ကုိေျပာရေအာင္ က်ေနာ္ အရူးမွ မဟုတ္တာဘဲ"


Tuesday, December 22, 2009

Mother Teresa

0 comments







                 
          


Sunday, December 20, 2009

ဆုံျဖတ္ခြင့္....

0 comments
ေႏွာင္းကအသိ တေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္
အမွတ္တရ ျဖစ္ေစေသာ
အမွတ္တမဲ့မ်ားသာ
ပြင့္လန္းေဝဆာ ေမ့မရပါ.....

လရည္လူးက်ံ တထိန္ထိန္ႏွင့္
ဆြဲငင္ညို႕ေႏွာင္ ၾကယ္ပြင့္မ်ားစြာ
သူ႕ႏွလုံးထံ ဝင္ေရာက္ခစား
ငါ၏ေႏြမ်ား က်ဆုံးရ၏.....

ျပတ္ေတာက္လုဆဲ ေႏွာင္ၾကိဳးတစ္မွ်င္
ေဝဒနာအၾကည့္ မ်က္ဝန္းေတြက
ေလွာင္ေျပာင္ေနဆဲ...

စဥ္စားေစခ်င္ တစ္ခုခုကို
ဆံုးျဖတ္ႏုိင္မလား တစ္ခုခုသာ
သိခြင့္ရခ်င္ ကိုယ့္ကို
ခ်စ္သလား...
မုန္းသလား....

Saturday, December 19, 2009

သူ႕အတြက္အရိပ္

1 comments
ရင္ကဒဏ္ရာ ကုစားေပးဖို႕
သူရွိမေနေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲကဗ်ာေတြက
ကုစားေပးၾကလိမ့္မယ္...

သူ႕အျပဳံးမ်က္ႏွာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္
ဲျမင္ေယာင္မိတဲ့ ညစဥ္ညတိုင္း
သူမသိခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ကဗ်ာေတြက
ေငးၾကည့္လြမ္းေမာၾကလိမ့္မယ္....

ကိုယ့္အေဝးမွ ေရွာင္ခြာေျပးလို႕
ဟိုးေဝးတစ္ေနရာ ေရာက္သည္ရွိေသာ္
အရိပ္ေလး သူ႕အရိပ္ျဖစ္
ကိုယ္ရဲ႕ကဗ်ာေတြရွိေနလိမ့္မယ္
သူေရွာင္ေျပးလို႕ ထြက္ခြာသြားေပမယ့္....

17.jun.09
8;00 pm
second two

ဆုံေတြခြင့္

1 comments
လြမ္း လြမ္းေနပါမည္
ေဝး ေဝးသြားခဲ့ရင္
ရင္ခုန္သံေတြ အထီးက်န္
ေဆြးေနပါမည္ ဆိုခဲ့ခ်စ္သူ....

သိပ္ခ်စ္တယ္လို႕လည္း
မဆိုသာ လြမ္းမိတယ္လို႕လည္း
မဆိုသာ ဘဝ
ဘဝ ဒဏ္ရာေတြ ေရာင့္ရဲစြာနဲ႔
အေဝးတစ္ေနရာမွာ ဆုံမွတ္ဆိုတဲ့အသိ
လိုက္ရွာရင္းနဲ႕ ပင္လယ္ေတြေဝးလို႕
ေနာက္ဆုံးထြက္တိုင္ တို႕ႏွစ္ေယာက္ဆုံေတြမယ့္
ေနရာေလးကို ေဖြရွာေနဆဲပါ.....

second two....

ေန႕ရက္မ်ားစြာ....

2 comments
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္ ဆီေငြ႕ျဖာတင္း
ပုံစံက်ိဳးပ်က္ ခြက္ေလးေတြနဲ႕
ထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာမ်ားစြာ...

တမ္းတေနလည္း ထိုအခ်ိန္ကို
ဘယ္သူသိလို႕ ဘယ္သူသိမွာလဲ
တနယ္ေတြေဝး ေဝးကာေဝးလို႕
မိုင္ေပါင္းရာခ်ီ ေဝးေနၾကတဲ့
အနာဂတ္မ်ားစြာ....
အဓိပတိလမ္း ပုံျပင္ေဟာင္းႏွင့္
ိထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာေဟာင္းေတြ
သူတစ္ပက္ ကိုယ္တစ္ပက္နဲ႕
ခ်င္းတြင္အိမ္ရဲ႕ အရိပ္ေအာက္....

ေက်ာင္းအိုေဆာင္ရယ္ ကေဘာ္ခန္းႏွင့္
ဆံုဆည္းခဲ့တဲ့ ေရလည္ကၽြန္းရယ္
လက္ေတြတြဲကာ ေလၽွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾက
အိမ္အျပန္ခရီးလမ္း အမွတ္တရေန႕ရက္ေတြ
တစ္ေခါက္ျပန္လို႕ ေရာက္ခ်င္စမ္းတယ္
ေက်ာင္းေဆာင္ေတြႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရယ္...

11;40 pm
second two

Thursday, December 17, 2009

Business Letters for Busy People - Time Savin

0 comments

 For the readers who wanted to download, go to

http://www.mediafire.com/?nxwklomv2k2

Do it anyway :)

0 comments
People are often unreasonable, illogical, and self centred;
Forgive them anyway

If you are kind, people may accuse you of selfish, ulterior motives;
Be kind anyway

If you are successful, you will win some false friends, and some true enemies;
Succeed anyway

If you are honest and frank, people may cheat you;
Be honest and frank anyway

What you spend years building, someone could destroy overnight;
Build anyway

If you find serenity and happiness, they may be jealous;
Be happy anyway

The good you do today, people will often forget tomorrow;
Do good anyway

Give the world the best you have, it may never be enough;
Give the world the best you've got anyway

You see, in the final analysis, it is between you and your god;
It was never between you and them anyway

Mother Tresa

Second two: ေသာက (၂)

0 comments
Second two: ေသာက (၂)

ေသာက (၂)

0 comments
        စိတ္ကူးယဥ္သည္ ကိုယ္ရဲ့ဘဝ
         နားလည္မည့္သူ အပူစကို
          ေအးေစမည့္သူ အေအးကိုမွ်
         ေဖးမကူညီ  ၾကင္နာအားျဖည့္
         စကားခ်ိဳျမြက္ ေန့လရက္ရွည္
         ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး ေနဖူးခ်င္သည္…..
         သူကေမ့လွ်င္ ၾကင္နာေနာင္ၾကိဳး
         သံေယာဇဥ္မ်ား ပို၍တင္းက်ပ္
         ခံစားခ်က္မ်ား ျပင္းထန္ေနဆဲ
         ကာလရွည္လ်ား…….
         အထီးက်န္ေဆြး ေဝးေဝးေနမယ့္
         ေမာင့္ႏွလံုးသား ဟိုးေရွးေရွးလို
         အေဝးကဘဲ လြမ္းပါမည္…..
         ေရြ.ေရြ.ျဖတ္သန္း တစ္ေန့ေန့ကို
         ၾကံဳေတာ့ာၾကံဳေတာ့မည္ သူႏွင္းမည့္လမ္း
         ခံစားမူကင္း ေလွ်ာက္ခဲ့ျပီလား……
         ဘဝတစ္သက္ လွမ္း၍ေခၚခ်င္
         မသိမဟန္ ၾကင္နာအၾကည့္
         မ်က္ေတာင္ခတ္ေတာ့ နားလည္ပါျပီ
         ဒီတစ္သက္ေတာ့ အေဖာ္အျဖစ္
္         မေခၚရက္ပါ ေနလိုရာေန
         ေပ်ာ္လွ်က္ေစရာ ေနပါေတာ့…..
         သံေယာဇဥ္မ်ား
         အၾကည့္တစ္စံု မ်က္ဝန္းႏွယ္ႏွင့္
         တြယ္ျငိတြယ္ဟန္ တမ္းတေမာစိတ္
          ေမ့မ်က္ဝန္းမွာ ထင္ဟပ္ဆဲ……
          ဒါေပမယ့္လည္း စိတ္ကူးယဥ္မိ
         အတူတကြ အပူမွ်လွ်က္
         ဘဝတစ္ခု တည္ေဆက္ခ်င္သည္……
                                                                                      18.1.07
                                                                                                  Second two 

THE BIG DECISION

0 comments

                        All year long my son Alec had been dreaming about getting bike.He'd learned to ride the year before and asked me and his mom to get him a bicycle for his birthday.he looked at hundreds of bikes over the next few months,trying to decide which one he wanted, and one day while we were looking in the store, Alec stopped in front of a shiny blur bicycle and said " Dad, that's the one I'd like for my birthday. <------more-----> 

                           I 'd taught my son the value of saving for what he wanted. A bike was an expensive item at that time in our lives. My wife and i were busy working and paying bills and taking care of our family.Trying to feed and clothe four children wasn't easy,but we were keeping our heads above water.The only thing we didn't have money for was a brand-new bike.Telling my son this was a hard thing to do,but he came up with his own solution.                    "I've been saving my allowance," he told me." What if I save for the rest of the year? I'd have enough money saved to pay for half the bike I want by my birthday."
                   This sounded like a solution King Solomon would have been proud of.I was proud of my son, too. He was showing a great deal of maturity and responsibility for his age.Little did I know that this was just the beginning of how he would like come to suprise me that year.
                    Alec had to sacrifice to save for his birthday bike.While his sibling spent their money on special clothing,movies,and other fun things, Alec carefully counted his monthly allowance and put it into his piggy bank. I saw in his eyes the temptation to spend it whenever he watched the other buying things,but Alec would go back to the store that had his birthday bike and look through the window. Then he'd nod as if he'd made a decision and the money in his bank would remain untouched for another month
                     This went on month after month until his birthday was just around the corner.Alec counted and recounted the money in his piggy bank almost every night.He'd race over to the store where his birthday bicycle was waiting.He'd glance at the price tag,do some quick mental calculations,and smile and when he knew he'd make it to the halfway mark by his birthday.It was just a matter of weeks.The bike was as good as his.
                     Then on of those unplanned events that life is full of occurred.Our car developed a crack in the transmission.The mechanic told me that it would cost a thousand dollars to repair.There was no way we could afford that,but the car was vital to my wife and me getting to our jobs.The mechanic offered to replace it with a used transmission for slightly lower price.I went home and sit down at the kitchen table and tried to figure out how we were going to afford it.
                       By cutting out every expense we could, it looked like we would just be able to do it.We would have no money left for extras,including paying for even half of the cost of a new bike. I felt terrible at the thought of having to tell Alec that all his hard work would not get him the bike he deserved,but there was nothing else I could do.
                      "I'm sorry we won't be able to buy you a brand-new bike," I told him later that night."Things are stretched too tight and the repairs on the car will take a lot of money.
                       Alec nodded,trying not to look at me.His voice shook when he spoke."I understand,Dad. The car needs to be fixed.Maybe next years."
                      "Hey", I said, trying to come up with my own brilliant solution. "Maybe we can get you a used bike.We saw some pretty cool ones in the bicycle shop when we first looked for your birthday bike."
                     Alec's face grew brighter." I do have enough money saved for a used bike." 
                   "Sure I said, "And I can buy some paint and we can make it blue just like the one you wanted.At least you'll be able to ride your own bike until we can afford to get you a new one.
                     Alec got his piggy bank down from its shelf and began to count his money.I saw the joy in his face at the thought of a bike for his birthday.Then he stopped counting.Alec sat there   for longest time.Then he scooped up all of the money he had saved for more than half a years.
                     "Dad," he said slowly, "I want you to take this money to help pay for the car."
                 I stood there not knowing what to say.Alec was smiling , but i couldn't believe he wanted to do this." Alec, you've saved for so long for your birthday bike."
                Alec nodded."I wanted the bike, but I wanted it so I could ride to school and to my friend's houses. You drive me to school in the car, and to visit my friends, and we need the car so you and Mom can get to work to keep taking care of us.Somehow that seems more important right now than a bicycle."
                "Are you sure?"
                Alec nodded.Then he smiled again and said," Can I ask one favor?"
                "Sure.What is it?"
      "Well,since I'm sort of helping out with the car,can I borrow it sometime when I'm older and get a driver's license?"
       I laughed and gave him a hug." You got a deal"
                                                      

Wednesday, December 16, 2009

မဆံုသာတဲ့ လမင္း

0 comments
မ့ျပီလားကြယ္                                                      
ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ျဖစ္ အရိပ္ဝိုးထင္                                 
ရင္ခြင္ရုိင္းမွာ မျငိမ္းသာတဲ့                                         
ေသာကမီးေတာက္ ကၽႊမ္းေလာင္ထင္…                        
လြမ္းသစ္ေတြထပ္ ေမ့မွာစိုးလို႕                                   
အမွတ္တရ အနမ္းပြင့္မ်ား                                          
ေျခြခဲ့တာလည္း မနည္းဘူးတကယ္…                            
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္မ်ား ျပန္စဥ္းစားရင္း                                    
အေတြးပံုရိပ္ ျပတ္သားလာဆဲ                                     
ရင္ကႏွလုံးသား နာက်ည္းက်န္ဆဲ…                           
ရင္ခုန္မြတ္သိပ္ အနမ္းပြင့္တို႕                                     
ဒီလိုခ်ိန္မွာ ေမွ်ာ္လင့္မဆံုးေမွ်ာ္မိသည္…                       
ၾကိဳးစားေျဖေလ်ာ့ အလြမ္းပန္းတို႕                              
ဟိုးအတိတ္မွာ က်န္ခဲ့ေသာ္လည္း                                
ေဝဒနာေဟာင္း ဒဏ္ရာေတြမ်ား                                  
ရင္မွာႏုသစ္ဆဲ……                                                 
ေလွာင္ပိတ္ကၽႊမ္းေလာင္ အေတြးစက္တို႕                      
အိပ္မက္ခ်ည္းပင္ ျဖစ္ရေလေအာင္                             
ရင္ကႏွလုံးသား ေမႏွိပ္စက္သည္…                            
လေရာင္မွ်င္တန္း အလင္းပမာ                                    
ေဝးၾကီးေဝးလည္း ေဝးရက္က                                    
ျမင္ရသည့္လမင္း ပင့္သက္အရႈိက္                             
ရင္တဖို႕မွာ ကာလဘယ္ေလာက္ၾကာခ်င္ၾကာ..               
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲျခင္းတို႕                                   
ဘာသာညည္းဆဲ စြဲလမ္းရစ္မူး                                          
မင္းအျပဳံးမ်ား အိပ္မက္အျဖစ္
က်န္ရစ္ခဲ့လွ်င္ ရင္မွာေက်နပ္သည္…
ဘဝႏွစ္ခု သိပ္သည္းၾကီးမား
ထုထည္ေတြၾကား ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊား                            
ကြာၾကီးကြာလည္း ပင္္သက္အရိုက္                     
ေလအမူတ္မွာ ဘဝႏွစ္ခု
မဆုံသာလည္း ေတြ႕ခ်င္သည္….   
Second two [1.4.07]


Thawn kham

0 comments
 mediafire

ဒီအေခြေလးကေတာ့ ထြဏ္းခမ္ရ႕ဲ ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာ ဆိုတဲ့ ခ်င္းေခြေလးပါ..

Taylor Swift

0 comments

This is the last album of Taylor Swift
For the readers who wanted to download, go to
download link

mediafire

Tuesday, December 15, 2009

0 comments
ယံုၾကည္ရာလမ္း
လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္ဖို႕
အားေတြဘယ္သူေပးမွာလဲ..
အလင္းတန္းေလး
ဘဝရဲ့အားအင္


ျပည့္ဝေစဖို႕
ဆာေလာင္ေနဆဲ
အတြင္းဒဏ္ရာ
သူအလင္းသာ...
ဘဝရဲ့အလင္း
ေပးစဥ္အျမဲ
သူအျပဳံးသာ...
second two
15.12.09

Monday, December 14, 2009

ခ်စ္သူ…. သို႕

0 comments




ခ်စ္သူ…
တကယ္ဆို၇င္ နီးစပ္ဖို့သင့္ပါလွ်က္
ေဝးကြာခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ…….
ခ်စ္သူ…
တကယ္ဆိုရင္ ဘဝတစ္ခု
အတူတည္ေဆာက္ခြင့္ရိွပါလွ်က္
ေဝးကြာခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ…..
ခ်စ္သူ…
ေဝးကြာဖို့ အေၾကာင္းမရိွပါဘဲလွ်က္
ေဝးကြာခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ….
ခ်စ္သူ…. ေသခ်ာတာတစ္ခုက အဲဒါ မင္းစိမ္းလို့ဘဲ…..


15.1.07
Second two

အၾကြင္းမရိွ

0 comments
ေဆာင္းေဝေလႏွင္း တိုက္ခတ္ဆဲည
လြမ္းေတးညည္းသံ ေကာင္းကင္ယံမွာ
ပ်ံသန္းလာလ်က္ ကိုယ္ရဲ့ခ်စ္သူ
ကိုယ့္ခ်စ္ဦးထံ ေရာက္ပါေသာ္….
လိုရာမျပည့္ ေတာင္းဆုမရ
ခ်စ္သင္ခန္းစာ သင္မိေလတိုင္း
အမွားေပါင္းမ်ားစြာနဲ့ အၾကြင္းမရိွ
နင့္ကိုခ်စ္တတ္ခဲ့ဲျပီ မိန္းကေလးရယ္…….

15.2.09
second two
1:30 am

ျပန္ခဲ့မည္…သူ႕ဆီ…

0 comments
ခ်စ္တတ္ဆိုတတ္ စကားခ်ိဳေတြ
ျမြက္ဆိုတတ္ေသာ ခ်စ္သူခင္
ေျပာပါရေစ ေမမၾကားႏုိင္ေပမယ့္
ဒဏ္ရာရုပ္ၾကြင္း ဟိုေရွးေရွးလို …
တေဆြးတျမည့္ က်န္ရစ္လိမ့္မည္
ေမ့ရဲ့မ်က္ဝန္း ညိုမ်က္ဝန္းထံ
အၾကည့္တစ္စံု ကမ္းလွမ္းလာလွ်က္
ထာဝစဥ္အျမဲ လက္တြဲသြားမယ္
ေအးတူပူမွ် စိတ္ကူးေလးေတြ
ထားခဲ့ဖူးတဲ့ ကတိမ်ား
တားဆီးထားတဲ့ ပင္လယ္ေတြၾကား
အေဝးၾကီးေဝးလို႕ ေမာင္မေနတတ္ျပီ..
ေမနဲ႕နီးဖို႕ အျမန္ဆံုးျပန္လာမည္ ခ်စ္ေသာ ေမ့ရဲ့ထံဆီ…. Second two 1;15 am 15.2.09

သူမသိခဲ့ေသာ…

0 comments


ြ မသဲကြဲပံုရိပ္ တစ္ခုရဲ့ေအာက္
သူမသိခဲ့ အခ်စ္စိတ္မ်ား
ဒီရင္ထဲမွာ သိမ္းဆည္းခဲ့တာ
ႏွစ္ေပါင္းၾကာေညာင္း ၾကာရွည္ခဲ့ၿပီ…
တစ္ခုေသာည လျပာေရာင္ေအာက္
ခ်စ္စကားေတြ မေဝခဲ့ၾကဖူးေပမယ့္
တူေနခဲ့စဥ္ အံု႕ပုန္းအခ်စ္
ပုန္းကြယ္ေနခဲ့ ကာလတာရွည္ေမွ်ာ
သူမသိခဲ့ေသာ….
ရင္မွာဆူးေသာ ဒဏ္ရာမီးလား
သူမသိခဲ့ေသာ အခ်စ္စူးလား
ေဝခြဲမတတ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တို႕
သူ႕မ်က္ဝန္းေအာက္ ေတာင္းပန္လွ်ိဳဆဲ….
ေဝခြဲမတတ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တို႕
ျပတ္သားမိစဥ္ အံု႕ပုန္းအခ်စ္
အခ်စ္စိတ္မွ လက္တြဲေဖာ္ျဖစ္
ေရြးခ်ယ္ကာထား သူ႕ႏွလံုးသား….
တစ္ေန႕တစ္ခ်ိန္ ေပၚလာလိမ့္မည္
ရင္ကအခ်စ္ စူးဆူးလိမ့္မည္
ကိုယ္တိုင္သိခဲ့ သူ႕ႏွလုံးသား
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရမည္လား
စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ ေသာ္ေပမယ့္လည္း
ဒုတိယအခ်စ္ တဖက္သတ္အခ်စ္သာ
ငါပိုင္ဆိုင္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
ကုန္ဆုံးကာသြား သူမသိခဲ့ေသာ
ရင္ကဒဏ္ရာမ်ား…..
Second two
10.3.09

အမွန္ပင္…

0 comments
ထာဝရမဟုတ္တဲ့ သိခၤါရကို
ရင္ဆိုင္ႏုိင္ဖို႕ အားေတြဘယ္သူ
ရက္စက္တယ္လို႕လည္း မဆိုသာ
ႏူးည့ံတယ္လို႕ လည္းမဆိုသာ
သိခၤါရတရားရဲ့ အျဖစ္အပ်က္ၾကားမွာ
ရပ္တည္ႏုိင္ဖို႕ တိုင္ပင္ေဖာ္တိုင္ပင္ဖက္
တစ္ဦး ေမွ်ာ္လင့္တာေတာ့ အမွန္ပင္… အျဖစ္အပ်က္ၾကားမွာ ေပၚလာႏုိး
ေပၚလာႏုိး ႏွင့္ ေစာင့္စားရင္း
လူပ်ိဳႀကီးစာရင္း ဝင္သြားခဲ့တာလည္း
အမွန္ပင္….. second two 22.3.07

ေတြေဝႏွင္း

0 comments
ႏွင္းပြင့္ေၾကြက် ညတာရွည္မွာ
လြမ္းရက္ေမာေတာင္ ေၾကြကာျပဳန္းက်
ဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ ရင္မွာတမ္းတသတဲ့လား…
လာပါကြယ္ လာပါရယ္လို႕
သူေခၚကာ ကိုယ္လာေတာ့
ရင္ကဆိုတဲ့ အသိတရား
ေတြေဝကာရယ္ ေနဦးမလား
ႏွင္းပြင့္ေတြႏွင့္ ထားရစ္ခဲ့သူ…
ေမွ်ာ္ေတာ့ေမွ်ာ္မည္
ေမွ်ာ္ေပမယ့္လည္း ျဖစ္မလာမည္
သိေတာ့သိသည္ ဒီအသိ
ေတြေဝေႏွာင္းရစ္ ရင္ကအသည္း
ဖြင့္ေျပာေကာင္း မေျပာေကာင္း
ႏွစ္ရွည္လၾကာ ကာလတာရွည္ေမ်ာ
ေျပာျပရဖို႕ မဟန္သာၿပီ
ေၾသာ္…အခ်စ္ဦးရယ္
ရင္ထဲမွာေတာ့ ႏွင္းစက္ေတြႏွင့္
ခိုက္ခိုက္တုန္သည္…….

ေဆာင္းရိပ္ေဝ 3.1.08

ေတေလငွက္

0 comments
ငွက္တစ္ေေကာင္လို တစ္ကိုင္းတည္း
နားခ်င္လွ်က္ နားခြင္ရတဲ့
ဒီသစ္ကိုင္းရယ္ အေဖာ္ဆိုတဲ့
သူကရွိေေလေတာ့ ပ်ံသန္းအေဝး
လြမ္းကမၻာကို ေတေလငွက္တစ္ေကာင္
ပ်ံသန္းေန၏…..

Second two
27.3.07 1;20 pm

အေျပာင္းအလဲ

0 comments


မခ်ိန္းမဆို ေရာက္ခဲ့မိျပန္
ထိုင္ခံုေနရာ ကိုယ္ဦးထားလို႕
ခ်စ္သူေမႏွင့္ ႏွစ္ကိုယ္တူယဥ္
ထိုင္ရန္အတြက္…
ခ်စ္သူေမေရာက္လွ်င္
စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳ အေတြးေလးေတြ
ဖြင့္ဟေျပာဖို႕ ရင္တထိတ္ထိတ္
ေမ်ာ္ေနလွေပါ့…
ဟိုးေဝးလွမ္းၾကည့္ လာမွလာပါ့မလား
ေမွ်ာ္တေငးေငး သူဘဲလားလို႕
ထင္ေရာင္မွတ္မွား ငဲ့ၾကည့္မိတယ္
သူမွသူပါ လွမ္းလို႕ေလွ်ာက္လာ
ကိုယ့္အနားေလ ထိုင္ရန္ဟန္ျပင္ခိုက္
ဒီအခ်ိန္မွာ လက္တစ္ဖက္ကို
ရုိက္ခ်လိုက္တဲ့ နာက်င္ျခင္းေၾကာင့္
စိတ္ကူးေထြျပား လွည့္ၾကည့္မိေသာ္
ေၾသာ္….
ငါ့မိန္းမနဲ႕ အတူအိပ္ေနတာပါလား…
20.3.07 11း45 PM
SECOND TWO

ေျခြရက္သူ

0 comments
သစ္ရြက္ၾကားက ပြင္မယ္လို႕မွ
ၾကံကာရွိေသး အဖူးကိုမွ
လက္နဲ႕ေျခြ ဘယ္သူလဲမသိ
ပန္းပြင့္ေလးေတာ့ သနားစရာ
ဒီဥပမာ ခိႈင္းႏႈိင္းကာထား
ေမရယ္ ကိုယ္ရဲ့အျဖစ္
ခ်စ္မယ္လို႕မွ ၾကံကာရွိေသး
ကိုယ္အသည္းကိုမွ လာေျခြရက္သူ
ေမရယ္မင္းက လုပ္ခဲ့ၿပီးေတာ့
ကိုယ္သိတဲ့သူတစ္ေယာက္နဲ႕
လင္ေနာက္လိုက္ေျပး..ေျပး….

SECOND TWO
28.3.07

ေဝါဟာရ အသစ္

0 comments
ေဝါဟာရတစ္ခု ထိန္ခ်န္ထားခဲ့
ဆရာစားခ်န္ ခ်န္ခဲ့တာလား
မသိသလိုနဲ႕ ေမးလိုက္ရင္ေတာ့
ဒီလိုပါဘဲ….
ေယါဟာရတစ္ခု အေျဖေပးခဲ့ပါ
ေစာင့္ခဲ့ရတာ ေမာလွပါၿပီ
ေမးခြန္းကလည္း မမ်ားဘဲလ်က္
စကားႏွစ္လုံး ခ်စ္လားဆိုတာ
ေမးခဲ့ပါတယ္…
သူျပန္ေျဖတဲ့ အေျဖရယ္က
သူ မသင္ေပးတဲ့ ေဝါဟာရအသစ္
စကားႏွစ္လုံး မုန္းတယ္ဆိုွလားဘဲ…


SECOND TWO
28.3.07

အသစ္

0 comments
ေလရႈးသုန္သုန္ ညေနခ်မ္းမွာ
ေအးခ်မ္းၿငိမ္းေမာ လြမ္းရက္တာရွည္
ေနာင္ႏွစ္မဆုံး မဆုံးျငားလည္း
ေပးဆပ္ရင္မွာ ခံစားခ်က္တို႕
ဓာတ္သိေန…..
အေဝးကလြမ္း လြမ္းေနပါမည္
ဆိုတဲ့စကား ဆိုခဲ့ခ်စ္သူ
ယုံရမည္လား မင့္မပူရုပ္..
ေဝးသြားခဲ့ရင္ လြမ္းမ်က္ရည္ေတြ
ဧရာဝတီ ျမစ္ျပင္မက
က်ယ္ေျပာလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ခ်စ္သူ
မပူမပင္ ေနႏုိင္ဖို႕တြက္
ေမာင္ကေလ နယ္ေျမျခားေနရစဥ္
နင္ကေလ မပူရုပ္ေရွ႕မွာထား
အသစ္တစ္ေကာင္နဲ႕ ေပ်ာ္ေနပါလား..

SECOND TWO
27.3.07 1;13 PM

အခ်စ္လက္ေဆာင္

0 comments
တကယ္ဆိုရင္ ရင္ကအသိ
ကိုယ္ဘဲသိသည္…
ေဝးမယ့္ေဝးရက္ တမ္းတၾကည့္ေတာ့
ရင္ကအလြမ္း ေျပေလ်ာက်ရ
စိတ္ဆိုတဲ့အေတြး အလြမ္းဆိုတဲ့ဒဏ္ရာ
ေမသိခဲ့မလား….
စိတ္ကစိတ္ေတြ ေတြးမိေလတိုင္း
ရင္ကအခ်စ္ ဘယ္သူ႕ကိုေပးရမွန္း
မသိႏုိင္ေအာင္ ခံစားခ်က္တို႕
ခြက်ေန….
သိခဲ့မလား ကိုယ္ရဲ့ခ်စ္သူ
ေမာင့္ရဲ့အေတြး ဒီရင္ထဲမွာ
ေမ့အတြက္ေနရာ ခ်န္ထားခဲ့ေပမယ့္
အသစ္ေသာသူ မင္းသူငယ္ခ်င္းရဲ့
အခ်စ္လက္ေဆာင္ေၾကာင့္
မင္းအတြက္ေနရာ မရွိေတာ့ပါ…..

SECOND TWO
4;00 AM

သူနဲ႕ေနခဲ့စဥ္

0 comments
စြဲလမ္းယစ္မႈး အသိစိတ္တို႕
ေရြ႕ေရြ႕ညမွာ ကုန္လြန္ေနလည္း
ပင္ပန္းႏြမ္းလ် အခ်စ္စိတ္တို႕
ခ်စ္ေသာညမွာ ကိုယ့္အခ်စ္ဦးကို
ေဖြရွာမိ၏..
စြဲလန္းခဲ့သည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လည္း
သူ႕အျပံဳးသာ ဘဝနိဗၺာန္ခဏ
ေနခဲ့ရသလို သူရွိေနစဥ္..
ေဝဒနာစု တြယ္ျငိမေန
သူ႕အျပဳံးရဲ့ ဟန္ေဆာင္မႈ႕ေအာက္..
သို႕ေသာ္ျငားလည္း မညားႏုိင္ဘူးထင္
ခ်စ္၏ၾကင္၍ ခ်စ္ခဲ့ၿပီးမွ
ေဝဒနာစု ခ်န္ထားရက္လို႕
သူ႕အျပံဳးရဲ့ ေဝဒနာစုေအာက္
ငါရဲ့ႏွလုံးသား
မလႈပ္ရွားႏုိင္ပါတကား…

SECOND TWO
14.11.08 9;00 PM

ဘဝဆိုတာ…

0 comments
ေၾသာ္…
ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါလားလို႕
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က
အေၾကာေတြေျပေလ်ာ
အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ လဲက်ခ်ိန္…
ေၾသာ္…
ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါလားလို႕
သိခ်ိန္ကတည္းက
အားေတြျပန္တင္း ေလာကျပင္ထဲ
လမ္းထေလွ်ာက္ဖို႕ ျပင္ေနခ်ိန္ေပါ့..
ေၾသာ္…
ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါလားလို႕
ဆိုစမွတ္ေတြ ရွိခဲ့လို႕
ရုန္းကန္လႈပ္ရွား ႀကိဳးစားရဖို႕
အေျခအေနေတြ ျဖစ္လာမွေတာ့
ဘဝသစ္တစ္ခုကို ခ်ီတက္လို႕
ေအာင္ျမင္မႈက ငါ့ကို
ေရွ႕မွာ ဆီးႀကိဳဆဲ…

SECOND TWO
4.3.07 (11;10 PM )

အေမ့ျပံဳး

0 comments
ဘဝလိႈင္းဒဏ္ၾကား ေက်ာ္ကာျဖတ္ဖို႕
မေၾကာက္တယ္ ဒီအျပံဳးရွိလွ်င္…
ေအးစက္တဲ့ ဒုကၡေတြၾကား
ေက်ာ္ကာလႊားဖို႕ မေၾကာက္တယ္
ဒီအျပံဳးရွိလွ်င္….
သူ႕အျပံဳးရွိတဲ့ ေနရာတိုင္း
ရင္ဆိုင္ဖို႕ ခြန္အားေတြ အသင့္ကြယ္
အားအင္ေတြလည္း သူေပးတယ္
သူ႕အျပံဳးရယ္…
သူ႕အျပံဳးမရွိတဲ့ ေနရာတိုင္း
ဘဝခရီးေတြ အေဖာ္မဲ့ခဲ့
တစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့
အခ်ိန္ေတြတိုင္း အားအင္ကုန္ဆုံး
လမ္းေၾကာင္းလြဲမွား သူ႕အျပဳံး
ကြယ္ေပ်ာက္ခ်ိန္…..
အျပဳံးစစ္တစ္ခုရဲ့ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ
ထိုင္ေနတဲ့ အေမ့ရဲ့အျပံဳး….

SECOND TWO
1.4.07

အစအန..

0 comments
ေတးဆိုတဲ့ငွက္လို
မဆိုသာေပမယ့္ ဥၾသငွက္လို
တြန္က်ဴးတတ္ပါေသးတယ္..
တကယ္ဆိုရင္ ၿပီးဆုံးျခင္းဆိုတာ
ဘဝတစ္ခု ျဖစ္တည္ဖို႕
အစဘဲ မဟုတ္လား….
ေၾသာ္..
လူ႕ဘဝ လူ႕ေလာက
ဒါအစ ဒါအနဆိုတာ
သိၿပီဆိုရင္
ရဲဝံ့တဲ့ ေျခလွမ္းေတြ
သင့္ႏွလုံးသား
ပိုင္ဆိုင္လာလိမ့္မယ္…..

SECOND TWO
15.3.07 ( 9; 34 PM )

သူငယ္ခ်င္းလို႕ဆက္၍ေခၚမည္

0 comments
မိုးေကာင္းကင္ယံ ေငးေမာလွမ္းၾကည့္
ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ
ရွိေနၾက၏……
သူ မသိခဲ့ ရင္ကဒဏ္ရာ
ေရတြက္ၾကည့္လွ်င္ ၾကယ္ပြင္ေတြထက္
မ်ားေနေပမည္…
အၿပီးသတ္ေတြ႕ဆုံ လမ္းခြဲႏႈတ္ဆက္
လြမ္းမ်က္ရည္ေတြ စိုးက်လြမ္းထိတ္
က်ဆင္းဆဲမွာ သူေျပာတဲ့စကားေၾကာင့္
ရင္ကႏွလုံးသား ပို၍နာက်င္ခဲ့ရၿပီ….
ၾကားလိုက္ရေသာ တစ္ခြန္းစကား
သူငယ္ခ်င္းလို႕ ဆက္၍ေခၚမည္….

SECOND TWO
15.2.09 ( 1; 35 AM )

မ်ဥ္းၿပိဳင္

0 comments
ေနခဲ့ပါေတာ့ ဖြင့္ဟေျပာခဲ့
ေနာက္ဆုံးထြက္သက္
လြမ္းသက္ဆုံးတိုင္ တူညီတဲ့အခ်စ္
လြမ္းရက္ေတြရယ္ ရင္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
အခ်စ္ဆိုတာ ရင္ကပြင့္တဲ့ပန္းလို
ထာဝစဥ္အျမဲ လန္းဆန္းႏုိင္ပါ့မလား..
ေဝးသြားကာမွ ေျဖသိမ့္စရာ
ဒီအနမ္းေတြနဲ႕ ေဝဖူးခဲ့ညေတြ
သတိရေနမယ္…
ရင္ကမေမ့ မေမ့ႏုိင္ဘူး
ဘဝႏွစ္ခု ဆုံဆည္းခြင့္ရယ္
မ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ခု၏ မတူညီေသာ
ဆုံမွတ္မွာ ဆုံဆည္းခြင့္ရခဲ့လွ်င္ပင္
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူး ေက်နပ္မည္….

SECOND TWO
5.10.08 ( 3;00 PM )

ရင္ထဲက…အသိ

0 comments
ျပန္လာမယ္ ပုံေျပာခဲ့
ထားရစ္ခဲ့ အလြမ္းနဲ႕
ဘယ္လိုေျဖသိမ့္ လြမ္းရမွာလဲ..
ဒဏ္ရာဆိုတဲ့ ေဝဒနာ
ေဝဒနာဆိုတဲ့ အလြမ္းဒဏ္
ေမရယ္မင္းက ထားခဲ့ၿပီးေတာ့
ပုန္းေရွာင္ေျပးခဲ့..
လြမ္းရက္ေတြေရတြက္
လြမ္းသစ္ေတြထပ္
ေဝဒနာေတြထပ္တိုး
ဒီအခ်ိန္ထိေတာင္ ျပန္လာဖို႕ေလ
သတိရေလမလား…
ျပန္လာျပန္ခဲ့ ေမာင့္ရင္ခြင္ကို
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းနဲ႕ ျပည့္ေစမယ္
ခံစားခ်က္ေတြ ရင္ဖြင့္မယ္
ဘဝအတူလက္တြဲလို႕
လမ္းေလွ်က္ၾကမယ္ ဆုံမွတ္ဆိုတဲ့အသိ
ဒီရင္ထဲက ေဝဒနာရဲ့
အတြင္းထဲမွာ……

SECOND TWO
28.8.08 (9;50 PM)

ထားရက္ခဲ့လွ်င္…

0 comments
ဆင္းရဲဒုကၡ ေဝးကြာျခင္းရဲ့
ေဝဒနာကို ေပးရက္ခဲ့သူေမ..
ေျပာပါရေစ သူသိပါေလ
ရင္ကအခ်စ္ တကယ္တမ္းဆို
ကိုယ့္ဘဝနဲ႕ တသက္တာလုံး
ေမ့အတြက္ေလ ေပးဆပ္ခဲ့တာ
ေမလည္းသိမွာေပါ့…
ခြဲမည့္ရက္က ဆတ္ဆတ္နာက်င္
ရင္ကႏွလုံးသား ေၾကြက်သြားလား
ထင္ရေလာက္ေအာင္ အတိတ္ေဝဒနာႏွင့္
ထားရစ္ခဲ့သူေမ….
ေဝးႀကီးေဝးလို႕ တားဆီးကန္႕လန္႕
ဘဝႏွစ္ခုၾကား တြယ္တာမူရဲ့
သံေယာဇဥ္မ်ား ျပတ္ေတာက္ခဲ့ၿပီလား..
ရြက္ေျခာက္ပြင့္ေၾကြ ေၾကြေသာ္ျငားလည္း
ေပးဆပ္ရင္မွာ ဆပ္ၿပီးသားမို႕
ေကာက္ရဖို႕က မျဖစ္ႏုိင္ေသာ္လည္း
ဘဝႏွစ္ခု အတူတြဲလို႕
တစ္စကၠန္႕မွ် အတူေနခြင့္ရလွ်င္
ရင္မွာေက်နပ္ ႏွစ္သိမ့္မည္….
SECOND TWO
12.12.07 ( 3;38 AM )

အုံ႕ပုန္း

0 comments
လြမ္းရက္ၾကာရွည္ တမ္းတညမ်ား
လြမ္းေမာေတာင္ရာ အိပ္မက္ညမ်ား
ေန႕ညေန႕ည လြမ္းရက္ေတြထပ္
တကယ္ပါဘဲ သူသိေလမလား
ရင္ကအလြမ္း ဘယ္သူ႕ဘယ္သူ
မေျပာသာလည္း ခံစားခ်က္တို႕
ဓာတ္သိေန……
ေၾသာ္… စိမ္းရက္ေလအား
တမိုးတေႏြ ရင္ကလြမ္းခ်င္း
ဆိုညည္းမိခဲ့ တဖက္သတ္ဆိုတဲ့
အခ်စ္ဒဏ္ရာ ကုစားေပးႏုိင္တာ
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္းပါ..

SECOND TWO
28.5.08 ( 1;21 AM )

ျပန္ခဲ့…

0 comments
အိပ္မက္ညေတြ ေျခာက္လွန္႕ေနဆဲ
ဟိုးအရင္တိတ္ ျပန္တမ္းတလို႕
လြမ္းေမာေနဆဲ….
အေဝးထြက္ခြာ ခ်စ္သူေမရယ္
ေႏြတလွည့္ျပန္လို႕ ေဆာင္းအိပ္မက္ရယ္
ကြယ္ေပ်ာက္စဥ္ ျပန္လာဖို႕ေလ
သတိရေလမလား မလြမ္းရဲေသးတဲ့
ေမာင့္ရင္ခြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ခ်ိန္ေတြ
ျပန္တမ္းတလို႕ နာက်င္ဆဲဒဏ္ရာေတြ
ကုစားေပးဖို႕ ေမရယ္
ျပန္ခဲ့ပါကြယ္…..

SECOND TWO
2.8.08 ( 12;6 AM )

အသစ္ ( ၂ )

0 comments
ႏွင္းပြင့္ပိတ္ႏွင္း ႏွင္းေမွာင္ၾကေသာ္
ဒီဇင္ဘာမွာ ခ်မ္းေအး၏….
ပုရစ္ဖူးရစ္ ေအာ္ျမည္သံမ်ား
ရင္ကရင္တြင္း အခ်မ္းစိမ့္ကို
ပို၍ေအးေစသည္…..
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လြမ္းေတးညည္းသံ
ၾကားရခ်ိန္တိုင္း အတိတ္ဒဏ္ရာ
ေဝဒနာကို ပို၍နာက်င္ေစသည္….
ေၾသာ္… ေမ့ခ်င္ေသာ္ျငား
ေမ့မရႏုိင္ ဒီဇင္ဘာရဲ့
ညခ်မ္းကာလ ေမ့ရဲမ်က္ႏွာ
ျမင္ေယာင္မိဆဲ…
သတိတရ ေမတၱာဆုေတာင္း
ၾကားႏုိင္ပါေစ အေဝးကေမ
ေပ်ာ္ပါေပ်ာ္ပါ လြတ္လြတ္လပ္ေလ
အသစ္ေသာသူ မင္းေယာက္်ားနဲ႕..

SECOND TWO
3.1.08 (3;44 AM)

သစၥာပန္းရဲ့ ဒ႑ာရီ

0 comments
စိမ္းရင့္ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေလးတို႕
ေလတိုက္ေသာခါ လႈပ္ရမ္းေနစဥ္
ရင္ခုန္ခဲ့ရ 16 ႏွစ္ရြယ္ကေလးဘဝ..
အဓိပတိလမ္း ေနရာေဟာင္းႏွင့္
ခ်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အနမ္းေျခရာေတြ
ဒီအခ်ိန္ထိတိုင္ ေမာင့္ရဲ့ရင္မွာ
အမွတ္တရ ရွိေနဆဲေလ…
သစၥာတရား ဦးထိပ္ထားၿပီး
ေမနဲ႕အတူ ကတိထားခဲ့
ခ်စ္သူ႕လက္ေဆာင္ အမွတ္တရ
ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ထဲ သစၥာပန္းတို႕
ျပားခ်ပ္ေသြ႕ေလ်ာ္ ေနေပမယ့္လည္း
ေနေပမယ့္လည္း ေမ့ကိုယ္နံ႕သင္း
ျပန္႕ေနေသးလား ေအာက္ေမ့ရေအာင္
ခုခ်ိန္ထိတိုင္ ၾကည္ႏူးဆဲေလ
ေမ ခ်န္ရစ္ခဲ့ေပမယ့္….

SECOND TWO
8.12.07 3;03 AM

ယုံၾကည္ေပးပါ

0 comments
ရင္ထဲမွာ ေမွ်ာ္လင့္တာလည္း
ေမေၾကာင့္သာ…
ရင္ထဲမွာ ေၾကကြဲတာလည္း
ေမေၾကာင့္သာ…
ဘဝတစ္ခု တူတည္ေဆာက္ခ်င္
လက္တြဲခဲ့ဖူးတဲ့ အရာေလးတို႕
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္းသုန္ သြားခဲ့ေပမယ့္
အတိတ္ေဟာင္းေတြ ခုခ်ိန္ထိတိုင္
မေမ့ႏုိင္ခဲ့တာ အမွန္ပါ….
ဘဝဆိုတဲ့ တိုက္ပြဲေတြၾကား
စိတ္ကူးယဥ္ တည္ေဆာက္ခဲ့မိတဲ့
တိုက္အိမ္ေလး ေလထဲကတိုက္အိမ္
ျဖစ္ခဲ့ရၿပီ…
အရာေတြ ဘယ္ေလာက္ေျပာင္းေျပာင္း
ရင္ထဲက ေမ့ရဲ့ပံုရိပ္ေဟာင္းမသြားဘဲ
ေတြ႕ဆုံခ်ိန္စ ခ်စ္ခဲ့ခ်ိန္လို
ရွိေနမွာေတာ့ ယုံၾကည္ေပးပါ….

SECOND TWO
8.12.07

Ideal Marriage

0 comments
ဆရာသမားတစ္ေယာက္ကေျပာဖူးတာေပါ့ . ..
Ideal Marriage ဆိုတဲ့ စံျပဳေလာက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ိဳးရခ်င္ရင္တဲ့ . .. .
သူေျပာတဲ့ စံငါးခုနဲ႔ ကိုက္ေရြးတဲ့
သူေျပာတာက . ..

1- loving each other
2- mature brain
3- proper income
4- good health and
5- acceptable both sides

1.loving each other
ဒါကေတာ့ရွင္းပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးျခင္း ၊ အျပန္အလွန္ ေလးစား နားလည္မႈေပးျခင္းတို႔ ရွိမွသာ ေပ်ာ္ရြင္စရာေကာင္းတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ိဳးကို ရမွာပါ။

2.mature brain
ကိုယ္အိမ္ေထာင္ဘက္က အေတြးအေခၚ ရင့္က်က္တဲ့သူမ်ိဳးျဖစ္မွသာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္နားလည္မႈ ကူညီမႈေတြ ေပးႏိုင္မွာပါ။ စိတ္ဓာတ္မရင့္က်က္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ဟာ ဘာကိုမဆို အေလးအနက္မေတြးတတ္ ၊ ျပသနာေတြကိုလည္း မွန္ကန္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ မေျဖရွင္းတတ္တဲ့ အျပင္ အရာရာမွာလိုက္ျပီး သ၀န္တို စြပ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစမွာမို႔ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ လက္တြဲေဖာ္မရဘဲ trouble maker သာ ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္တြဲေဖာ္ရွာေတာ့မယ္ဆိုရင္ သူဟာ စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္တဲ့သူ ဟုတ္ရဲ႕လား ဆိုတာ အေလးအနက္ထား အခ်ိန္ယူူ စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ ခ်စ္သူဘ၀မွာေတာ့ သ၀န္တိုတာေလးကပဲ ခ်စ္စရာ၊ အိမ္ေထာင္လည္းက်ေရာ သေဘာထားေသးသိမ္တယ္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ အလိုလိုေရာက္သြားတတ္တာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း မညာမိေစဖို႔ သတိထားရင္း အမွန္အတိုင္း ခ်စ္သူကို ေလ့လာၾကည့္ဖို႔ လုိပါလိမ့္မယ္။

3. proper income
သင့္တင့္ေလ်ာက္တတ္တဲ့၀င္ေငြ မရွိဘဲနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ မစဥ္းစားသင့္ပါဘူး။ တူႏွစ္ကိုယ္ တဲအိုပ်က္မွာေနရေနရ ၊ ထမင္းရည္ပဲ လ်က္ရလ်က္ရ ဆိုတာေတြက တကယ္ေတာ့ လက္ေတြ႔က်က် ဘ၀ကို စဥ္းစားဆံုးျဖတ္မယ့္သူေတြ အတြက္ေတာ့ ရယ္စရာ ဟာသ တစ္ခုပါဘဲ။ သိုးေဆာင္းစကားပံု တစ္ခုအရ ဆိုရင္ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ေပါင္မုန္႔ မရွိတဲ့အခါ အခ်စ္ဟာ ျပတင္းေပါက္က ထြက္ေျပးမွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အဆင့္အတန္း ၊ ကိုယ့္အေျခအေန နဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ ၀င္ေငြမ်ိဳး ခ်စ္သူက ရွာေပးႏိုင္ရဲ႕လားဆိုတာလည္း စဥ္းစားစရာပါပဲ။

4. good health
ပိုက္ဆံလည္းခ်မ္းသာပါရဲ႕႕ ပညာေတြလည္းတတ္ပါရဲ႕ သိပ္လည္းခ်စ္ၾကပါရဲ႕ ။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူက ရွဴနာရွိဳက္ကုန္းေလးဆို ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေရာဂါသည္ေလးမေရြးမိေအာင္လည္း သတိထားရမွာေပါ့၊

5. acceptable both sides
လူၾကီးမိဘေတြက အျမဲတမ္းမွန္ေနတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ထက္ ပိုျပီး အေတြ႕အၾကံဳ ရ႕င့္က်က္တာေတာ့ ျငင္းလို႔မရပါဘူး။ တကယ္လို႔ လူၾကီးေတြက လက္မခံႏိုင္ဘူး ဆိုရင္ ဇြတ္ေရွ႕မတိုးဘဲ ဘာေၾကာင့္ သေဘာမတူႏိုင္သလဲဆိုတာ ေခါင္းေအးေအးနဲ႕ စဥ္းစားဖို႕လိုပါလိမ့္မယ္။ ႏွစ္ဖက္မိဘ သေဘာက်တယ္ဆိုရင္ေတာ့ OK ေပါ့။

No one is perfect တဲ့ ။ ideal marriage ရဖို႕အတြက္ အထက္က အခ်က္အားလံုးနဲ႕ ကိုက္ညီရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးျပည့္စံုဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္း အေလ်ာ့အတင္းေလး ရွိရမွာေပါ့ေနာ္။

ဒါျဖင့္ တို႔ေတြ ငယ္ငယ္က စာေမးပြဲေျဖသလိုမ်ိဳး အမွတ္ေပး ၾကည့္ရေအာင္
အမွတ္ျပည့္က တစ္ရာ ဆိုရင္ အခ်က္ငါးခ်က္ဆိုေတာ့ တစ္ခုကို ႏွစ္ဆယ္မွတ္စီေပါ့
တစ္ခုဆို 20 (အမွတ္ တစ္ရာမွာ 20 ဆိုရင္ စာေမးပြဲက်ျပီေပါ့)
ႏွစ္ခုဆို 40 (အင္း . . . ေအာင္မွတ္ရယံုေလးဆိုေတာ့ သိပ္မေကာင္းေသးဘူးေနာ္)
သံုုးခုဆို 60 ( သိပ္ေတာ့မဆိုးဘူးေနာ္ .. ငယ္ငယ္က ဆရာေတြ ေျပာသလို ဆိုရင္ေတာ့ ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါေပါ့)
ေလးခုဆို 80 (ဂုဏ္ထူးထြက္ေနျပီ ဆိုေတာ့ သင့္ေတာ္တဲ့သူလို႕ေျပာလို႕ရတာေပါ့)
ငါးခုလံုး ဆိုရင္ေတာ့ အေမ့ကိုသာ တစ္ခါတည္းေျပာလိုက္ေပေတာ့

ကဲ . .. အားလံုးပဲ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုးလက္တြဲေဖာ္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္

Forward Mail ကေနရတာပါ..သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိမွ်ေဝခ်င္လို႕တင္ေပးလိုက္တာပါ..
အားလံုးဘဲစာေမးပြဲေျဖၾကည့္ျပီးေတာ့…ဂုဏ္ထူးေတြနဲ႕ေအာင္ၾကပါေစလို႕
ဆုေတာင္းေပးပါတယ္..

မိဘေက်းဇူး အထူးဆပ္ႏိုင္တဲ့ သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ

0 comments
ေျခတလံုးအိမ္တိုင္ဘ၀နွင့္ ကမၻာအေရွ႕မွအေနာက္ ေတာင္မွေျမာက္သို႔
ကြ်န္္ေတာ္ေလလြင့္ေနခဲ့သည္မွာ နွစ္ေပါင္း မနည္းေတာ့ပါ။ တစ္နွစ္ျပီး
တစ္နွစ္ အသက္ၾကီးလာသလို အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတလည္း တိုးခဲ့သည္။ ကမၻာ႔ရြာ
တစ္ျဖည္းျဖည္း က်ဥ္းလာသည္။ ေမြးရပ္ ေျမကအေမ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔
အိုစာသြားခဲ့သည္။

လြန္ခဲ့ေသာနွစ္ (၂၀) က ေမြးရပ္ေျမ ရထားဘူတာမွ အစျပဳလို႔ ကမၻာၾကီးကို
စူးစမ္းဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျခလွမ္းစခဲ့သည္။ နွစ္ေပါင္း (၂၀) အတြင္း ပီကင္းမွ
ရွန္ဟိုင္း၊ ကြမ္တုန္မွ ေဟာင္ေကာင္၊ နယူးေယာက္ခ္မွ ၀ါရွင္တန္၊
ေတာင္အေမရိကားမွ ေတာင္အာဖရိကထိ၊ ထိုမွတဆင့္ လန္ဒန္မွ ဆစ္ဒ္နီသို႔
အလုပ္လုပ္ရင္း လွည့္လည္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ခဲ့ဖူးေသာ နိုင္ငံမ်ား (၂၀)
ေက်ာ္ ခဲ့သည္။

ေနရာသစ္ တခုေရာက္တိုင္း စိတ္သစ္လူသစ္ ပတ္၀န္းက်င္အသစ္ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္
ေျပာင္းလဲနိုင္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ထဲတြင္ အေမ့ကို လြမ္းဆြတ္မႈက
ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲနိုင္ခဲ့။ IP ဖုန္းကတ္ေလးေတြေပၚလာမွ အေမ့ကို မၾကာခဏ
ကြ်န္ေတာ္ ဖုန္းဆက္နိုင္ခဲ့သည္။ ဖုန္းထဲတြင္ အေမ၏ေအးခ်မ္းေသာ အသံသည္
ဘ၀၏စိန္ေခၚမႈမ်ားကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အင္အား
ပိုျဖစ္ေစခဲ့သည္။

အေမ့၏အသံမွာ တစ္နွစ္ထက္တစ္နွစ္ ပိုအိုစာသြားခဲ့သည္။ အေမ့နွင့္
ဖုန္းေျပာတိုင္း က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ဖို႔၊ အေမ့ကိုစိတ္မပူဖို႔၊ ေနရာ
တကာ သတိနွင့္သြားလာဖို႔၊ ခြင့္ယူျပီး ျပန္မလာဖို႔၊ ျပန္လာရင္
ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားျပီး အလုပ္အကိုင္ ပ်က္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္သလဲလဲ ေျပာသည္။
ကြ်န္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ အေမ ကြ်န္ေတာ့္ကို လြမ္းေနျပီ
ေတြ႔ခ်င္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ သိလိုက္ပါသည္။

အေမ (၇၅) နွစ္ ရွိပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္လက္ေဘးက အလုပ္ေတြကိုခ်၊ စိတ္ထဲက
အစီအစဥ္ေတြ ကိုဖ်က္ျပီး အေမ့ဆီ တစ္လျပန္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ထိုတစ္လအတြင္း ဘာမွမလုပ္ ဘာမွ မေတြးဘဲ အေမ႔အနားတြင္ ေနမည္။
ကြ်န္ေတာ္ျပန္လာခဲ့မည့္အေၾကာင္း အေမကို ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားျပီးေနာက္
အေမ စတင္ အစီအစဥ္ဆဲြေတာ့သည္။ မွတ္စုစာအုပ္တစ္အုပ္ျဖင့္
ကြ်န္ေတာ္ၾကဳိက္ေသာ အစားအစာ
မ်ား မွတ္၊ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ၾကိဳက္ေသာ အိပ္ရာခင္းကို ျပန္ျပင္ခ်ဳပ္၊
ကြ်န္ေတာ္ေရာက္တုန္း အဆင္သင့္၀တ္ဖို႔ အ၀တ္အစားေတြ ျပင္ဆင္ရင္း
အေမအလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနခဲ့သည္ ဆိုသည္ကို ေနာက္မွကြ်န္ေတာ္သိခဲ့ရသည္။ အသက္
(၇၅) နွစ္ ရွိေနျပီျဖစ္ေသာ အေမ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားလုပ္ရင္ ေမာတတ္တဲ့အေမ
ကြ်န္ေတာ္ ျပန္လာဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ရင္း ေမာဖို႔ ေမ့ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း
ကြ်န္ေတာ္ခံစားမိသည္။ အေမနွင့္ေတြ႔သည့္အခါ အေမ့ကို ေျပးျပီးဖက္လိုက္မည္ဟု
စိတ္ကူးနွင့္ ေလယာဥ္ေပၚတြင္ ၾကည္ႏႈးေနမိသည္။ တကယ္တမ္း အေမနွင့္
ေတြ႔ေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္ေျပးမဖက္မိ၊ အိမ္ေပါက္၀တြင္ ၾကိဳေနေသာ အေမသည္
သစ္ေျခာက္ပင္အိုနွင့္ တူေနသည္။ မ်က္နွာေပၚက အရစ္
အစင္းမ်ားေၾကာင့္ အေမသည္ အရင္ပံုရိပ္နွင့္ မတူေတာ့။ အေမ ေတာ္ေတာ္
အိုစာသြားခဲ့ပါလား ။

အိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ေရာက္ျခင္း အရင္က ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္ခဲ့ေသာ ဟင္းမ်ားကို
အေမ စတင္ ခ်က္ျပဳတ္ေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုဟင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္
မၾကိဳက္ေတာ့ေၾကာင္း အေမကို မေျပာျဖစ္ခဲ့။ မ်က္စိမႈန္လာျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ဟင္းမ်ားက ငန္တစ္ခြက္၊ ေပါ့တစ္ခြက္ အရသာမ်ား အရင္နွင့္ မတူေတာ့။
ကြ်န္ေတာ္အတြက္ ျပင္ဆင္ထားေသာ အိပ္ရာခင္းမွာလည္း ဂြမ္းစစ္စစ္
ေစာင္ထူၾကီးေတြျဖစ္သည္။ ထို
ေစာင္ထူၾကီးမ်ားကို ျခံဳအိပ္ရေသာအက်င့္ ကြ်န္ေတာ္မွာ မရွိေတာ့ ။
ဂြမ္းေစာင္အစား သိုးေမြးေစာင္ ႏုနုေလးပဲ သံုးေတာ့ေၾကာင္း အေမ့ကို
ကြ်န္ေတာ္ မေျပာျဖစ္ခဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ျပန္လာတာ အေမ့ကို လြမ္းလို႔
ေတြ႕ခ်င္လို႔ ပဲေလ။

အိမ္ျပန္ေရာက္စ နွစ္ရက္တြင္ အလုပ္မ်ား ႐ႈပ္ေနေသာေၾကာင့္ အေမနွင့္
စကားေကာင္းေကာင္း မေျပာျဖစ္ခဲ့။ ေျပာျဖစ္ျပန္ေတာ့လည္း လူျဖစ္အင္မ်ား၊
လူ႔ဘ၀အေၾကာင္းမ်ားကို ထပ္သလဲလဲ ေျပာေနေတာ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားသည္
လြန္ခဲ့ေသာ (၁၀) နွစ္ခန္႔က အေမ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ ေျပာခဲ့ေသာ
စကားမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းအရာနွင့္ ကြ်န္ေတာ႔္၏ဘ၀နွင့္
အလုပ္အေၾကာင္းကို ခိုင္းႏႈိင္းျပီး
ေျပာေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ ျဖစ္လာလွ်င္
ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ေခတ္ေနာက္က်ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာမိလွ်င္ အေမသည္
ေတြေတြေလးနွင့္ တစ္ေနရာရာကို ေငးၾကည့္ေနတတ္သည္။

မ်က္စိမ်ား မႈန္၀ါးလာျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေမ ဟင္းခ်က္ရာတြင္
သန္႔ရွင္းမႈကို ဦးစားမေပးေတာ့ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ သတိျပဳလာမိသည္။
အေမခ်က္ေသာ ဟင္းထဲတြင္ တစ္ခါတစ္ရံ ပိုးေကာင္မ်ား၊ ယင္ေကာင္မ်ား
ပါလာတတ္သလို၊ ထမင္းဟင္းမ်ား ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ က်လွ်င္လည္း
ျပန္ေကာက္ထည့္လာတတ္သည္။ အေျခအေနမ်ားသည္ ယခင္ကနွင့္ မတူေတာ့။
အိမ္တြင္မခ်က္စားဘဲ ဆိုင္တြင္ မွာစားရန္ေျပာေသာအခါ
အျပင္စာမ်ားသည္ ညစ္ပတ္ေၾကာင္း၊ က်န္းမာေရးနွင့္ မညီညြတ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။
ထမင္းခ်က္ အေဖာ္တစ္ေယာက္ ရွာထားခဲ့မည္ဟု ေျပာျပန္လွ်င္ အေမသည္ "ငါ
လွဳပ္ရွားနိုင္ေသးတယ္။ ငါ မအိုေသး" ဟု က်ြန္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးေလသည္။
ကြ်န္ေတာ္ျမိဳ႕ထဲသို႔သြားလွ်င္ အေမလည္း လိုက္ခ်င္သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္
အေမေျခလွမ္းေၾကာင့္ လိုရာသုိ႔ မေရာက္နိုင္ခဲ့။

အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခု ေဆြးေႏြးမိျပန္လွ်င္လည္း ကြ်န္ေတာ္အယူအဆမ်ားသည္
မွားေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ လမ္းမွားလိုက္ေနျပီ ဟု အေမ ထင္ေနသည္။
အရာရာတိုင္းသည္ ေခတ္နွင့္အညီ တိုးတက္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္းကို ကြ်န္ေတာ္
အားမနာစြာ အေမ့ကို ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။

ေနာက္ပိုင္း အေမနွင့္ေျပာျဖစ္ေသာ စကားတိုင္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္
စိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္ျပီး စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲြျခင္းမ်ားကို လုပ္လာမိသည္။
ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မရွည္ေသာအခ်ိန္တြင္ စကားသံကို အက်ယ္ၾကီး ေျပာမိျခင္း၊
စကားျဖတ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္မိေသာအခါ အေမသည္ ေျပာလက္စ စကားကိုရပ္ျပီး
ေတြေတြေလးနွင့္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနတတ္သည္။

ခြင့္တစ္လျပည့္၍ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ခါနီးအခ်ိန္တြင္ အေမသည္ ကုတင္ေအာက္က
ေသတၲာေဟာင္း တစ္ခုျဖင့္ နွစ္ရွည္လမ်ား သိမ္းထားေသာ
သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္အား ေပးေလသည္။ ထိုသတင္းစာ
ျဖတ္ပိုင္းမ်ားမွာ ကြ်န္ေတာ္ ျပည္ပေရာက္စဥ္ ကြ်န္ေတာ္ ေရာက္ခဲ့ ဖူးသမွ်
နိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဖူးေသာ သတင္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ကို ျပရန္
ထိုျဖတ္ပိုင္းမ်ားကို ဂရုတစိုက္ ညႇပ္ျပီး အေမ
သိမ္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္လက္ထဲသုိ႔အပ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္နွင့္အတူ
ယူေဆာင္သြားေစလိုသည္။

မ်က္မွန္ထူကိုတပ္ စာဖတ္တိုင္း အားစိုက္္ရတဲ့အေမ၊ သတင္းစာ
တစ္မ်က္နွာခ်င္းကို ကုန္ေအာင္ ဖတ္ျပီး ထိုျဖတ္ပိုင္းကို မည္မွ်
ခက္ခက္ခဲခဲ ညႇပ္ခဲ့သည္ဆိုသည္ကို ကြ်န္ေတာ္အသိ။ သို႔ေသာ္ အသံုးမ၀င္ေတာ့ေသာ
ထိုသတင္းစာမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ ယူမသြားခ်င္ေပ။ ကြ်န္ေတာ္
ေတြေ၀ေနသည့္အခိုက္တြင္ အေမ့လက္ထဲမွ ျဖတ္ပိုင္းေလး တစ္ခု လႊင့္က်သြားသည္။
ကြ်န္ေတာ္ထက္ဦးေအာင္ အေမက ေကာက္ယူ
လိုက္ျပီး အကၤ်ီအိတ္ထဲသို႔ ထည့္လိုက္သည္။

"ဘာျဖတ္ပိုင္းေလးလဲ ေမေမ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပပါလား"

အေမ ေတြေတြေလးနွင့္ကမ္းေပးျပီး ထမင္းစားခန္းသို႔ ထြက္သြားလိုက္သည္။
ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ခ်င္း ဖတ္ၾကည့္လိုက္မိသည္။

"ငါ အိုသြားတဲ့အခါ"ဟု ေခါင္းစဥ္ တပ္ထားေသာ ၂၀၀၄ နွစ္ ၁၂ လပိုင္း ၆
ရက္ေန႕က ေဆာင္းပါးေလး ျဖစ္သည္။ ေဆာင္းပါးေလးမွာ


"ငါ အိုသြားတဲ့အခါ"

ငါ အိုသြားတဲ့အခါ ငါဟာ အရင္က ငါ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ငါ႔ကို နားလည္ေပးပါ၊
စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။

ခ်ိနဲ႔နဲ႔လက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အကၤ်ီေပၚ ေလာင္းမိတဲ့အခါ၊ ဖိနပ္ၾကိဳးေတြ
ခ်ည္ဖို႔ ေမ့သြားတဲ့အခါ၊ ငါ့ကို မရြံပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါ
သင္ေပးခဲ့တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။

အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ့ စကားေတြကို ငါ ျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ
ေက်းဇူးျပဳျပီး နားေထာင္ေပးပါ၊ ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တိုင္း တစ္ေထာင့္တည
ပံုျပင္ေတြကို မရိုးေအာင္ ေျပာရင္း ငါ ေခ်ာ့သိပ္ခဲ့ဖူးတာေတြကို
သတိရေပးပါ။

မလႈပ္မရွားနိုင္လို႔ ေရခ်ဳိးဖုိ႔ အကူအညီ လိုတဲ့အခါ ငါ့ကို
မျငိဳျငင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ေျခာက္တစ္ခါ
ေရခ်ဳိးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ပံုရိပ္ ေလးကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။

ေခတ္သစ္၊ နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ ငါ့ကို မေလွာင္ပါနဲ႔၊
ငယ္ငယ္တုန္းက "ဘာေၾကာင့္" ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတိုင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါ
ျပန္ေျဖခဲ့တာကို သတိရေပးပါ။

စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ျပီး လမ္းမေလ်ာက္နိုင္တဲ့အခါ
ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစ္စံုနဲ႔ ငါကုိကူတဲြေပးပါ၊ လမ္းေလ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္း က
တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းေလ်ာက္ က်င္႔ေပးခဲ့ဖူးတာကို ေက်းဇူးျပဳျပီး
သတိရေပးပါ။

အသက္ၾကီးလာလို႔ စကားေျပာရာမွာ ေရွ႕ေနာက္မညီဘဲ အေၾကာင္းအရာ ေတြကို ငါ
ေမ့သြားတဲ့အခါ အခ်ိန္ေပးျပီး စဥ္းစားခြင့္ေပးပါ၊ စကား အေၾကာင္းအရာေတြက
ငါ့အတြက္ အေရးမၾကီးပါဘူး။ ေဘးကေန ငါေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေပးရင္
ေက်နပ္ပါျပီ။

တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ ငါ့ကိုၾကည့္ျပီး ၀မ္းမနည္းပါနဲ႔၊
နားလည္ေပးပါ အားေပးပါ၊ အရင္တုန္းက လူ႔ဘ၀ တက္လမ္းအတြက္ ငါ လမ္းညႊန္ခဲ့သလို
အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ ဘ၀ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ေတြအတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။ အခ်စ္နဲ႔
ေအးမွ်မႈေတြကို ငါ ျပံဳးျပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။ အဲဒီအျပံဳးေတြထဲမွာ
မဆံုးတဲ့ ငါ့ေမတၲာေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။


ကြ်န္ေတာ္ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ထိန္းထားရင္း မနားတမ္းဆံုးေအာင္
ဖတ္လိုက္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေသတၲာထဲက အေကာင္းဆံုး အ၀တ္တစ္စံုကို ထားခဲ့ျပီး
ထိုျဖတ္ပိုင္းမ်ားကုိ ထည့္လိုက္သည္။ က်န္ေသာ ျဖတ္ပိုင္းမ်ားက
ကြ်န္ေတာ္အတြက္ အသံုးမ၀င္ေသာ္လည္း ထိုေဆာင္းပါးပါေသာ ျဖတ္ပိုင္းေလးမွာ
ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္ ကြ်န္ေတာ္ အပါးအျမဲမခြာေတာ့။

ယခုထက္ထိ ထိုမွန္ေဘာင္ သြင္းထားေသာ ျဖတ္ပုိင္းေလးမွာ ကြ်န္ေတာ့္
စာၾကည့္စားပဲြေပၚတြင္ ရွိေနသည္။ ကြ်န္ေတာ့္လို ဘ၀တူ အမိေျမကို ခဲြျပီး
အေမနွင့္ ေ၀းေနသူမ်ား အတြက္ ထိုေဆာင္းပါးကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။ အျမဲ
ဖုန္းမဆက္နိုင္ေသာ္လည္း အခါၾကီး ရက္ၾကီးမ်ားတြင္ အေမ့ကို ဖုန္းဆက္ျပီး
သတိရေၾကာင္း၊ က်န္းမာေၾကာင္း၊ အေမခ်က္ေသာ ဟင္းမ်ားကို
စားခ်င္ေၾကာင္း...............
mail ျဖင့္ေပးပို ့လာသူအား ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါသည္....
မွ်ေဝခံစားနိုင္ၾကပါေစရန္...

သံေယာဇဥ္ ၾကိဳး တစ္ခုမွပါ

0 comments
အေမရိကားရွိ တကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္လို႔ ဖတ္ရဖူးတဲ့
ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ။

တစ္ခါက တကၠသိုလ္တခုတြင္ ေက်ာင္းဆင္းခါနီး ဆရာက ....
"ကစားနည္းတခု ကစားရေအာင္..ဆရာနဲ႔အတူ ဘယ္သူပါဦးမလဲ" ေက်ာင္းသူတဦး ထရပ္ျပီး
စတိတ္စင္ေပၚ တက္လိုက္သည္။

ဆရာက "သင္ပုန္းေပၚမွာ ကိုယ့္နဲ႔အရင္းႏွီးဆံုး လူ(၂၀)ဦးရဲ႔ နာမည္ကို
ေရးလိုက္ပါ"
သူမက ဆရာေျပာသည့္အတိုင္း အိမ္နီးခ်င္း၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း၊
မိသားစုနာမည္မ်ားကို ေရးခ်လိုက္သည္။

ထိ႔ုေနာက္ ဆရာက "အဲဒီ နာမည္ေတြထဲက မရွိလဲျဖစ္တယ္၊ မလိုအပ္ဘူးလို႔
ထင္တဲ့နာမည္ကို ဖ်က္လိုက္ပါ"
အိမ္နီးခ်င္းတစ္ေယာက္၏ နာမည္ကို သူမ ဖ်က္လိုက္သည္။
" ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ဖ်က္လိုက္ပါဦး"
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ နာမည္ကို ဖ်က္လိုက္ျပန္သည္။

ဆရာေျပာတိုင္း သူမက တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ဖ်က္လိုက္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး
သင္ပုန္းေပၚတြင္
လူသံုးဦးသာ က်န္ခဲ့သည္။ ထိုသူမ်ားမွာ မိဘ၊ လင္ေယာက္်ားႏွင့္ သားသမီးျဖစ္သည္။
ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုး စိတ္၀င္တစား သင္ပုန္းကိုသာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။
စာသင္ခန္း တစ္ခုလံုးမွာ တိတ္ဆိတ္ေနျပီး ကစားနည္း တစ္ခု ကစားေနတာႏွင့္ပင္
မတူေတာ့ေပ။ ဆရာက တည္ျငိမ္ေသာ အသံျဖင့္ နာမည္တစ္ခု ထပ္ဖ်က္ခိုင္းျပန္သည္။ သူမမွာ
အေရြးရခက္ေသာဟန္ျဖင့္ အၾကာၾကီး စဥ္းစားျပီးမွ မိဘ ဆိုသည့္ နာမည္ကို ၾကက္ေျခခတ္
ဖ်က္ခ်လိုက္သည္။

"ေနာက္တေယာက္ ထပ္ဖ်က္လိုက္" ေဘးမွ ဆရာ၏ အသံက ထပ္မံ ထြက္လာျပန္သည္။ ဒီတစ္ေခါက္
သူမဖ်က္ခ်ဖို႔ လက္ေျမွာက္ရာတြင္ပင္ အင္အားကုန္ခမ္း ေနဟန္တူသည္။ လက္ကုိ
ေျဖးေျဖးခ်င္း ေျမွာက္ျပီး သားသမီးဆိုသည့္ နာမည္ကို ဖ်က္ခ်သည္ႏွင့္
တစ္ျပိဳက္နက္ စိတ္ထိခိုက္ေသာ အသံျဖင့္ ခ်ံဳးပဲြခ် ငိုေၾကြးေလေတာ့သည္။ ဆရာက
သူမအား ႏွစ္သိမ့္ျပီး....

"ကိုယ့္ရဲ႔ အလိုအပ္ဆံုးနဲ႔ အရင္းဆံုးလူဟာ မိဘနဲ႔ သားသမီး ျဖစ္သင့္ပါတယ္။
မိဘကကိုယ့္ကို ၾကီးျပင္းလာတဲ့အထိ ေကြ်းေမြးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။ သားသမီးက
ကိုယ့္၀မ္းနဲ႔
လြယ္ျပီး ေမြးထားရတဲ့ သူေတြျဖစ္တယ္။ သူတို႔က အစား ျပန္မရႏိုင္တဲ့ လူေတြျဖစ္တယ္။
လင္ေယာက္်ားက ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ယူလို႔ရပါလွ်က္နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔မဖ်က္ဘဲ
ခ်န္ထားခဲ့ရသလဲ" ဟုေမးေလသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း သူမ၏ အေျဖကို စိတ္၀င္တစား
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။

သူမက ..."အခ်ိန္ေတြ တေရြ႔ေရြ႔ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့အမွ် မိဘေတြက ကြ်န္မကို
ထားျပီးအရင္ ထြက္သြားၾကလိမ့္မယ္။ သား သမီးေတြကလဲ ၾကီးျပင္းလာရင္
ကြ်န္မကို ခဲြျပီး သြားၾကလိမ့္မယ္။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္မ ေဘးမွာ တသက္လံုး ကူညီ ေဖးမမဲ့ သူဟာ ကြ်န္မခင္ပြန္းသာ
ျဖစ္ပါေတာ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္သူ႔ကို မဖ်က္ဘဲ ခ်န္ထားခဲ့ရျခင္း ျဖစ္တယ္" ဟု
တည္ျငိမ္စြာ ျပန္ေျဖေလသည္။

ဘ၀မွာ အလိုအပ္ဆံုးလူဟာ ဘယ္သူျဖစ္ႏိုင္မလဲ...?
"အသြားမေတာ္ တလွမ္း၊ အစားမေတာ္ တလုတ္" ဆိုသလို "အယူမေတာ္ တသက္"
လို႔ေရာ ေျပာလို႔ ရႏိုင္မလား...ဒါမွမဟုတ္.....
"အိမ္ေထာင္မွု၊ ဘုရားတည္
ေဆးမွင္ရည္ စုတ္ထိုး
ဤသံုးမ်ဳိး ခ်က္မပိုင္လွ်င္
ေနာင္ျပင္ရန္ ခက္လိမ့္မည္ " ဆိုတဲ့ အတိုင္း ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ အတြက္ေတာ့
ဆရာေျပာသလို
မေကာင္းရင္ ေနာက္တေယာက္ေျပာင္းလို႔ ျဖစ္ပါ့မလား.. ကြ်န္မကို ေမးခဲ့ရင္
ျပန္ေျဖဖို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆံုး အေျဖကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္နဲ႔
ေျဖခဲ့တဲ့ အဲဒီ ေက်ာင္းသူကေတာင္ မိဘနဲ႔ သားသမီးကို ဖ်က္တဲ့အခ်ိန္မွာ
တု႔ံဆိုင္းေနခဲ့ေသးတယ္။ ကြ်န္မလိုေျဖဖို႔ အေျဖေတာင္ မရွိတဲ့ လူကေတာ့
အဲေနရာမွာတင္ မူးလဲသြားမလား မေျပာတတ္ပါဘူး။
*အခုေတာ့ အေဖ့ေဘးမွာ အေမပဲက်န္ျပီး အေမ့ေဘးမွာ
အေဖပဲက်န္ေနခဲ့တဲ့**လူေတြကိုေမးရင္ ဘာမ်ားျပန္ေျဖလိမ့္မလဲ......?


--

သင္.နာမည္္ ကေၿပာတဲ. သင္. စရုိက္

0 comments
သင္.နာမည္္ ကေၿပာတဲ. သင္. စရုိက္သင္ရဲ. နာမည္ ကုိ မွာပါတဲ. ABCD အကၡရာ
ေလးေတြကေန သင္.ရဲ. စရိုက္ ကုိ ခန္.မွန္းနုိင္ပါတယ္။ မဆုိးဘူးေနာ္။
မွန္မမွန္သိခ်င္ရင္ စမ္းလုပ္ၾကည္.လုိက္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ. စမ္းၿပီးသြားၿပီး
မွန္တယ္လုိ. ဆုိရမယ္။ လုပ္နည္းက ဒီလုိ
T = သင္.မွာ ၾကီးမားတဲ. ရည္မွန္းခ်က္ရွိတယ္
U = သင္.ကုိယ္သင္ အားလံုး နဲ. ရင္ေဘာင္တန္း နုိင္တယ္လုိ. မွတ္ယူထားတယ္
N = သင္ဟာ အလုပ္မရွိရင္ မေနတက္သူ ဒါေပမယ္. ရွိရင္လဲ ၿငီးၿငဴတက္သူ
သေဘာေပါက္ၿပီးေနာ္။ ကဲ အခု ေအာက္က ေဖာ္ၿပထား တဲ. A ကေန Z ထ ဲ က သာရွာၾကည္.
က်ေပ.ေတာ.။

A = သင္ဟာ အင္မတန္ ေအးတဲ.သူၿဖစ္ေသာ္လည္ သင္.စိတ္ထဲမွာ အၾကံ တခုခုရွိတယ္
B = သင္ဟာ သူစိမ္းတစ္ေယာက္နဲ. ဆက္ဆံရတုိင္း အၿမဲ သတိရွိတယ္
C = သင္.မွာ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ စိတ္ဓါတ္အၿပည္.ရွိတယ္
D = သင္.ဟာ လူတေယာက္ ကုိ ယံုၾကည္ဖုိ. အင္မတန္ ခက္ခဲတယ္
E = သင္.ဟာ အင္မတန္ စိတ္၀င္စား စရာ ေကာင္းတဲ.သူပဲ
F = သင္.မွာ ခ်စ္ေမြး ပါတယ္
G = သင္.ဟာ လူေတြ ကုိ အကဲခက္အရမ္းေတာ္တယ္
H = သင္.မွာ ဆင္ၿခင္တံု တရား မရွိဘူး
I = သင္.ဟာ အၿမဲ တမ္း ၿပံဳးေနၿပီး တပါးသူကုိလဲ ေပ်ာ္ရြင္ေစတယ္
J = သင္မွာ မနာလုိမရူစိတ္ ရွိတယ္
K = သင္မွာ စူးစမ္း စမ္းသပ္ လုိစိတ္ ရွိတယ္
L = သင္ဟာ အခ်စ္ကုိ ကုိးကြယ္သူ
M = ေအာင္ၿမင္မူ ေတြ သင္အလြယ္တကူရတယ္
N = သင္ဟာ အလုပ္မရွိရင္ မေနတက္သူ ဒါေပမယ္. ရွိရင္လဲ ၿငီးၿငဴတက္သူ
O = သင္ဟာ အင္မတန္ ပြင္.လင္း တဲ.သူ
P = သင္ဟာ အင္မတန္ ရည္မြန္ ၿပီး နားလည္မူ အၿပည္.ရွိတယ္
Q = သင္ ဟာ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ထားတယ္
R= သင္ဟာ လူမူေရး ကိစၥၥၥ ေတြမွာ မပါမၿဖစ္
S = သင္ဟာ သေဘာထား ၾကီးတယ္
T = သင္.မွာ ၾကီးမားတဲ. ရည္မွန္းခ်က္ရွိတယ္
U = သင္.ကုိယ္သင္ အားလံုး နဲ. ရင္ေဘာင္တန္း နုိင္တယ္လုိ. မွတ္ယူထားတယ္
V = သင္.ကုိယ္သင္ အရမး္ေခ်ာတယ္ ထင္ထားတယ္
W = သင္ဟာ သင္အေၾကာင္းေတြကုိ သူမ်ား ကုိ မေၿပာၿပခ်င္ဘူး
X = သင္ဟာ သူမ်ား လမ္းၿပ၊ ဆရာလုပ္တာမၾကိဳက္ဘူး
Y = သင္.မွာ အခက္အခဲေတြ မ်ားၾကီး ရွိတယ္၊ ရွိခဲ.တယ္
Z= သင္ဟာ အၿမဲ တမ္း တေယာက္ေယာက္နဲ. ရန္ၿဖစ္ေနရမွ ေက်နပ္တယ္။--

မင္း

0 comments
လင္းရင္လည္းေမွာင္
ေမွာင္ရင္လည္းမိုက္
လင္းေရာင္ျခည္ေပ်ာက္
ကိုယ္လိုဘဝ
လမိုက္ညထဲ ဝင္လာဖို႕လည္း
မေခၚရဲႏွင့္ ေဝးသြားခဲ့ရင္
ေဝးရရင္ျဖင့္ေျဖသိမ့္ဖို႕ရယ္
မလြယ္ကူမွန္း သူသိပါေလ....
သိပါေစျဖင့္ ေတာင္းဆုတစ္မွ်င္
ဆုမြန္ေျခြလည္း ၾကားႏိုင္မည္လား
အေဝးကေမ............
ပဲတင္သံျဖစ္ နားေညာင္းလွည့္ပါ...

second two

သို႕....ေမ

0 comments



ေတြေဝေလႏွင္း ႏွင္းေဝေဆာင္းရယ္
ဒီအလြမ္းျပန္ သတိရဆဲ
ဟိုအရင္ခ်ိန္ ျပန္တမ္းတလို႕
ေမွ်ာ္လင့္ဆဲရင္ခြင္
ရက္စက္ျခင္းနဲ႕ ပုန္းေရွာင္ေျပးသူ..
စြန္႕လြတ္အခ်စ္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္းႏွင့္
ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ရယ္ အဆုံးထိေပးဆပ္ရင္း
သူ႕အတြက္ ရင္ခုန္သံေတြ
ခ်န္ထားေနဆဲ…
ျပန္ဆုံေတြေန႕ ဆုံဆည္းခြင့္ရယ္
အတိတ္ကာလမွာ ေမခ်န္ရစ္ခဲ့ေပမယ့္
တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္
ဆုံဆည္းခြင့္ရယ္ ျဖစ္တည္ႏုိင္ဖို႕
အေဝးကေမ ျပန္လာပါေလ
ေမာင့္ရင္ခြင္ဆီကို….

SECOND TWO
6.8.08 (10;40 PM )

လွမ်းမျက်ရည်..ဆုတောင်း

0 comments
လွမ်းမျက်ရည်တွေ စိုးကျနွမ်းမော
ကောင်းကင်ပြင်မှာ တိမ်ဆိုင်တွေလို
လွင့်မျှောလာလျှက် မင်းရှိနေရာ
သွန်းပါစေသော်….
လွမ်းမျက်ရည်တွေ နွမ်းလျမောပန်း
ရင်မှာဟာတာ ငှက်တစ်ကောင်လို
ပျံသန်းလာလျက် မင်းရှိနေရာ
နားခွင့်ရပါစေသော်….
လွမ်းမျက်ရည်တွေ တစ်သက်မက
ကျဆင်းဆဲမှာ ခွဲရက်စွန့်ခွာ
မင်းလိုမဟုတ် စာနာမယ့်သူ
တစ်ယောက်သောသူရဲ့ ရင်ခွင်ထက်မှာ
ခိုနားခွင့် ရပါစေသော်……


28.3.07
second two
8:15 pm

စိန်မေရီ

0 comments
ဟိုးဝေးလှမ်းကြည့် မြင်ကွင်းများက
ပြတ်သားလာဆဲ နွမ်းအိုစုတ်ပြတ်
ခံစားချက်နဲ့ ဒဏ်ရာဟောင်းက
နေရာလေးတစ်ခု ဖွင့်ဟအန်ထုတ်
ခံစားချက်တွေ ပြင်းထန်နေဆဲ
ကာလရှည်လျှား…….
အတိတ်ကာလ ကျောင်းပုံပြင်ကို
ပြန်မြင်ယောင်ရင်း လှိုက်ဖိုနေဆဲ
နီနီရင့်ရင့် အရောင်များရယ်
ရွက်ခြောက်တွေနှင့် နွေဦးဂိမ္မာန်
အလှတရားက ပို၍နာကျင်စေသည်…..
မေ့ဖို့နိုင်လေ ကြိုးစားမရ
မေ့နိုင်ဖို့လည်း မကြိုးစားရဲ
ဝေဒနာတွေ လွမ်းမောမိရာ
စိန်ပန်းပွင့်နှင့် ကျောင်းဆောင်တွေက
ဆွဲငင်နေဆဲ ရေတွင်းထဲက
ရေပုံးပမာ………
အတိတ်ဟောင်းတွေ ယူငင်ဆွဲဆောင်
ငယ်စဉ်ဘဝ ရောက်သည်ရှိသော်
တူညီလက်တွေ ခိုင်ခိုင်တွဲကာ
ပြန်လာခဲ့မည် ရင်ကမမေ့
မမေ့နိုင်သော အတိတ်ဟောင်းများ
စိန်ပန်းတွေနှင့် အနာဂတ်တိုင်
အမှတ်ရနေမည့် ကျောင်းရဲ့နာမည်
“ St.Marry “


second two
14.5.09 3;43 am

1988

0 comments
ဖြစ်ရပ်တစ်ခု သေချာပြန်တွေး
တကယ်ပါဘဲ အဖြစ်အပျက်
မတွေးရဲပြန် နှောင်းမှအသိ
စိုးထိတ်မိပေါ့…
ဟုတ်ရဲ့လားလို့ မမေးနဲ့ကွယ်
အမှန်အကန် တကယ်ဆိုတာ
ဘယ်သူမပြော မပြောသာလည်း
ခံစားချက်တို့ နာကြည်းနေဆဲ…
ဖွင့်ဟပြောဖို့ အချိန်တန်ပြီ
တို့ရဲ့ရင်မှာ အတွေးတစ်ခု
သေချာနေပြီ တို့အားလုံးရဲ့
သမိုင်းရာဇဝင် အောင်ပွဲအမှတ်
“ 1988 “ …..

SECOND TWO
23.3.07 4;17

March 13

0 comments

မတွေးရဲတဲ့ အတွေးတစ်ခု
စိတ်ထဲဝင်လာ ခံစားချက်တို့
ဓာတ်သိနေ…
ဟုတ်ပါတယ်ဆို ဟုတ်ရဲ့လားလို့
မေးနေလားကွယ် တကယ့်အဖြစ်
မသိတဲ့သူ မရှိဘူးကွယ်…
အဲဒီချိန်က အတိတ်ဖြစ်ရပ်
စိတ်ထဲတွေးထင် ‘ဒိုင်းဒိုင်း’ ဆိုတဲ့
ဖြစ်ရပ်တစ်ခု ပြန်မြင်ယောင်ဆဲ
ကာလရှည်လျား ကြာခဲ့ပေမယ့်
ရင်ထဲအမှတ် အမှတတ်ရ
ကျန်ရစ်နေမယ် အနာဂတ်တိုင်
သူရဲကောင်းတစ်ဦး ကျဆုံးခဲ့တဲ့
၁၉၈၈ မတ် ( ၁၃ ) ရက်……

စက်မူတက္ကသိုလ် ကျောင်းသား ဖုန်းမော် ကို
ဂုဏ်ပြုလျက်…

23.3.07 4:20 PM
SECOND TWO