......ဇာတိအလွမ်း....

အိမ်ကို..ငေးခဲ့...

တောင်တွေ...ပတ်လည်နဲ့...

ဝိုင်းရံထားတဲ့...နယ်မြို့လေးအကြောင်း..

ကို...တွေး...ရင်း..

တိမ်တွေကို..စီးပြီး..ပြန်ခဲ့ချင်တယ်...

ကွေ့ ကောက်တဲ့လမ်းမတွေထက်..

ခြေရာတွေ...ထပ်ခဲ့တဲ့...ဗိုလ်ချုပ် လမ်းတွေ..

ဟောင်းအိုနေတုန်းဘဲလား...

ခါးတွေ..ကိုင်းပြီး..နေရောင်ကို..

မိုးပေးတဲ့...ကုက္ကိုပင် ကြီးတွေ..ကို..

ရှင်သန်နေစေချင်တယ်.....

တောင်စွယ်မှာ...နေကွယ်တော့..

လူငယ်တွေဟာ....ဆုံစည်းလို့..

စကားတွေ...ဖောင်ဖွဲ့ခဲ့ကြတယ်...

ခုနှစ်တွေက...ပြောင်းလို့...

သက္ကရာဇ် တွေ....အထပ်ထပ်..

ဖြိုချခဲ့တဲ့..နယ်မြို့လေး...က...

လွမ်းမောစရာ....ရှုခင်းတွေနဲ့....သူ့မှာလဲ..

ရာဇဝင်နဲ့....လေ...

ရင်ထဲမှာ...ကဗ္ဗည်းထိုးထားတယ်...

ကလေးမြို့....မှကြိုဆိုပါ၏ ...

တောင်ကို...ကွေ့ဝိုက်..စီးဆင်းနေတဲ့..

ဥပုတ်ချောင်းကြီးက...တို့မြို့လေးကို ..

ထွေးပွေ့ထားခဲ့တယ်...

ပွင့်လင်းပြီး...ရိုးသားတဲ့....ထိုမြို့လေးရဲ့

အရိပ်ကို..ခိုလှုံခွင့်....ပြန်ရချင်ပြီ..

လွတ်လပ်မှု့အပြည့်နဲ့....နယ်မြို့လေးအကြောင်း

တွေးရင်း...ငေးမော...နေမိခဲ့တယ်..

Chin Lay

...သုံးသပ္​ျခင္​း...

တကယ္​​ေတာ့.....မျဖဴစင္​ခဲ့ဘူး
ငါ့စိတ္​​ေတြ....ငါ့ကိုယ္​ငါ..
ျပန္​ၾကည္​့လို႔..မရ​ေလာက္​​ေအာင္​..
ညစ္​ညမ္​းခဲ့တာပါ.....

သိကၡာ တရားဆိုတာ...
စီး​ေနတဲ့...ဖိနပ္​ ​ေလာက္​​ေတာင္​..
မထူ​.....​ေတာ့ဘူးလားကြာ..

ရင္​ထဲမ႐ွိဘဲ..နဲ႔...
မဆင္​​ေျခ..​ေျပာတဲ့စကားလုံး​ေတြ..ကို
ၾကားရမဲ့.ႏွား..အခ်ိန္​မီ..
မပိတ္​လိုက္​မိဘူး....ဒီလိုျဖစ္​မယ္​မွန္​း
ႀကိဳသိခဲ့ရင္​့...ဂြမ္​းနဲ႔..ဆို႔ထားခဲ့ပါတယ္​..

ဘယ္​လိုမွ...မပတ္​သက္​ခ်င္​​ေတာ့ဘူး..
နင္​ရဲ႕အသိတရား​ေအာက္​မွာ...
ငါ..ဟာသိမ္​ငယ္​သြားခဲ့ၿပီ ...ဘဲ​ေလ

ထပ္​ၿပီး...ငါ့မွာ..ဆက္​ရန္​မ႐ွိ​ေတာ့..
ငါ့ကိုယ္​ငါ......ျပန္​သုံးသပ္​ရင္​း..
နင္​တို႔​ေတြ..ခ်ီးျမႇင္​့တဲ့ဝမ္​းနည္​းမႈ႔​ေတြကို..
ပိုက္​​ေထြး​ေနလိုက္​​ေတာ့မယ္​...

Chin lay