ခ်စ္သူ႔စိတ္မွာ၊
လိပ္ျပာလိုအၿမဲ၊
အရိပ္ပမာခိုတဲြလို႔၊
ႏွစ္ကိုယ္မခဲြ ေနလိုခ်င္လဲ၊
ေမၿငိဳျငင္မွာစိုးတာမို႔၊
ပန္းကိုခ်ိဳးလို႔ အပန္ခက္၊
အပင္ထက္မွာသာ ယဥ္။
သူ ့ဘဝအေမာေတြ ေျပပါေစေတာ့ရယ္လို႔၊
အႏုအရြအေျပာေတြ ေခြ်ကာေျဖေလ်ာ့မိမွ၊
သမုဒယသေဘာေတြ ေဝလာေလေတာ့၊
ေထြဗ်ာေပြေပါ့ ကိုယ့္စိတ္အလ်ဥ္၊
အရိပ္ထင္ကာ သူရိွၿမဲ။
ခက္ေခ်ၿပီေလ ..
ရတက္ေပြသီ အိပ္မရဘဲ၊
စိတ္ကအၿမဲ သူ႔ထံမွာ၊
အခုျပန္ကာ ေျပးေတြ႔ခ်င္လဲ၊
ေဝးတေျမ့ခင္ သူ႔ဘဝနံေဘးမွာ၊
အယုအယေတး သီခြင့္မရိွသူမို႔၊
မခိ်ရင္ပူလို႔ တမ္းတကာ၊
ႏြမ္းလ်စြာ ဒီဘဝအေဆြးေတြနဲ႔
အလွမ္းကကြာ မညီမွ်ေဝးေလေပါ့၊
သီသမွ်ေတး အလြမ္းကဗ်ာရွည္ၿပီ၊
ညီမေလး ခရမ္းျပာေရ ….
ႏြမ္းကာေၾကကဲြ။ ။
ဟယ္ရီ
Monday, January 17, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment