ချစ်သူ့စိတ်မှာ၊
လိပ်ပြာလိုအမြဲ၊
အရိပ်ပမာခိုတွဲလို့၊
နှစ်ကိုယ်မခွဲ နေလိုချင်လဲ၊
မေငြိုငြင်မှာစိုးတာမို့၊
ပန်းကိုချိုးလို့ အပန်ခက်၊
အပင်ထက်မှာသာ ယဉ်။
သူ့ဘဝအမောတွေ ပြေပါစေတော့ရယ်လို့၊
အနုအရွအပြောတွေ ချွေကာဖြေလျော့မိမှ၊
သမုဒယသဘောတွေ ဝေလာလေတော့၊
ထွေဗျာပွေပေါ့ ကိုယ့်စိတ်အလျဉ်၊
အရိပ်ထင်ကာ သူရှိမြဲ။
ခက်ချေပြီလေ ..
ရတက်ပွေသီ အိပ်မရဘဲ၊
စိတ်ကအမြဲ သူ့ထံမှာ၊
အခုပြန်ကာ ပြေးတွေ့ချင်လဲ၊
ဝေးတမြေ့ခင် သူ့ဘဝနံဘေးမှာ၊
အယုအယတေး သီခွင့်မရှိသူမို့၊
မချိရင်ပူလို့ တမ်းတကာ၊
နွမ်းလျစွာ ဒီဘဝအဆွေးတွေနဲ့
အလှမ်းကကွာ မညီမျှဝေးလေပေါ့၊
သီသမျှတေး အလွမ်းကဗျာရှည်ပြီ၊
ညီမလေး ခရမ်းပြာရေ ….
နွမ်းကာကြေကွဲ။ ။
ဟယ်ရီ
Monday, January 17, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment