ပအို႔၀္မိခင္၏ လက္စားေခ်ခန္း

ဖက္ဆစ္လူယုတ္၊ ေျခကုန္သုတ္၍
ေနာက္ဆုတ္ေျပးေသာကာလတြင္။

သင္းကြဲတစ္စု၊ ဆာေလာင္မွဳႏွင့္
တစ္ခုယာတဲ၊ ရရာဆြဲဖို႔
သဲသဲရုတ္ရုတ္ ၀င္ၾက၏။

အထီးက်န္ပင္၊ တဲရွင္ပအို႔၀္မ
အိုရြတ္တြသည္၊ ရင္၀ေထာက္ထား
လွံစြပ္မ်ားေၾကာင့္၊ ေၾကာက္အားပိုဘိ
တုန္ခ်ည့္ခ်ည့္ႏွင့္၊ ရွိသည့္ဟင္းလ်ာ
ဆန္ကိုရွာ၍ ခ်က္ရၿပီ။

အလွ်ံရဲရဲ၊ မီးေတာက္ထဲတြင္
ရစ္၀ဲေပၚလာ၊ ရုပ္ပံုလႊာကား
မၾကာမီက၊ ယုတ္စြဘီလူး
ဂ်ပန္ရူးေၾကာင့္၊ ညႊန္႔ဖူးလည္းေၾကြ
သက္လည္းေသသည့္
ေမြးေမခ်စ္ေသာ သမီးငယ္။

ႏွမအတြက္၊ ခုခံလ်က္က
ေသြးပြက္ပြက္က်၊ ေသဆံုးရသည့္
ခ်စ္လွစြာေသာ သူ၏သား။

ညွဥ္းပမ္းလူသတ္၊ သူတို႔တပ္မွ
အငတ္မ်ားတြက္၊ ထမင္းခ်က္ရ
ခံခက္လွေပ၊ ေဒါသေထြ၍
အေမတက္ေခါက္မိေလၿပီ။

အသင့္ျဖစ္လွ်င္၊ ထမင္းျပင္၍
ေကၽြးလွ်င္ေကၽြးခ်င္း၊ အငတ္သင္းတို႔
အတင္းလုယက္၊ စားမည့္ခ်က္တြင္
စိတ္စက္မသန္႔၊ လိပ္ျပာလန္႔၍
ဆိုင္းငံ့ေနၿပီး၊ အေမႀကီးကို
ျမည့္စမ္းပထမ၊ စားေစၾက၏
ၿပီးမွသူတို႔၊ ေသာက္မ်ဳိဆို႔၏။

မၾကာပါေခ်၊ ၀မ္း၀ေလ၍
သည္ေနရာမွ၊ ထြက္ခြာၾကစဥ္
ရင္၀ႏွင့္၀မ္း၊ ေလာင္းမီးကၽြမ္းသို႔
ပရမ္းပတာ၊ ပူေလာင္လာၿပီး
ေျမမွာလဲက်၊ ေအာ္ဟစ္ၾက၏
”ၿမိန္စြဟင္းလ်ာ၊ အဆိပ္ပါ” ဟု
ေသခါနီးမွ သိေတာ့သည္။

ဖက္ဆစ္လူယုတ္၊ ဤတစ္သုတ္၏
မ်ဳိးျပဳတ္ပံုကို၊ အေမအိုသည္
ႏွစ္လိုရႊင္ပ်၊ ၾကည့္ရင္းကလွ်င္
လဲက်ေျမထက္၊ အဆိပ္တက္၍
တစ္သက္ ဆယ္သက္ လဲခဲ့ၿပီ။

ေအာ္…အိုမင္းပန္းလ်၊ ပအို႔၀္မလည္း
ရရာနည္းလမ္း၊ သူ႔အစြမ္းျဖင့္
ဆိုးသြမ္းလူယုတ္၊ ဖက္ဆစ္စုတ္ကို
မ်ဳိးျဖဳတ္ခဲ့ေလၿပီတကား။

ေမာင္လင္းယုန္(ရွမ္းျပည္)